بررسی شواهد بالینی ولوواژنیت کاندیدیایی و الگوی مقاومت دارویی گونه های کاندیدا در شهرستان گراش در سال 98-1397

ولوواژنیت کاندیدیایی (Vulvovaginal Candidiasis; VVC) عفونتی ناشی از مخمرهای جنس کاندیدا است که هر ساله میلیون ها زن به آن مبتلا می شوند. باتوجه به افزایش مقاومت دارویی، انتخاب داروی مناسب در کنترل و بهبود عفونت نقش بسزای دارد. لذا تحقیق حاضر با هدف مطالعه علایم بالینی و الگوی مقاومت دارویی گونه های کاندیدا جداسازی شده از ولوواژنیت کاندیدیایی در شهرستان گراش صورت گرفته است.

این مطالعه مقطعی بر روی 268 نمونه واژن از مراجعه کنندگان به بیمارستان امیرالمومنین شهرستان گراش از مهرماه 1397 لغایت مهر 1398 صورت گرفت. نمونه ها پس از آزمایش مستقیم میکروسکوپی، بر روی محیط سابورو دکستروز آگار حاوی کلرامفنیکل (mg/L500) کشت داده شد. گونه های کاندیدا با استفاده از آزمون های فنوتیپی استاندارد و تست جذب قندها (API20C) تعیین هویت شدند. الگوی حساسیت دارویی به روش انتشار از دیسک (Kirby-Bauer) بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری کای دو استفاده گردید.

از میان 268 نمونه واژن مورد مطالعه، نتیجه 79 نمونه (47/29 درصد) با آزمایش مستقیم میکروسکوپی و کشت، مثبت شد. 48 مورد کاندیدا آلبیکنس (75/60 درصد) و 31 مورد گونه های غیر آلبیکنس (39/24 درصد) شناسایی گردید. خارش (89/51 درصد) شایع ترین علامت بالینی نمونه های مورد بررسی بود. بیشترین و کمترین میزان مقاومت دارویی در گونه های کاندیدا به ترتیب نسبت به فلوکونازول (55/64 درصد) و آمفوتریسین B (32/6 درصد) مشاهده شد.

ولوواژنیت ناشی از کاندیدا آلبیکنس در مقایسه با سایر گونه های کاندیدا فراوانی بیشتری دارد. جهت درمان اولیه ولوواژنیت کاندیدایی استفاده از داروی های آمفوتریسین B و کاسپوفانژین توصیه می شود.