نقش تعاملات مرزی در همگرایی با کشورهای پیرامون مطالعه موردی مرز ایران و عراق

یکی از ملزومات ورود کشورهای همسایه به جریان جهانی شدن و برقراری صلح پایدار منطقه ای و جهانی در قرن بیست ویک، همگرایی است. با توجه به برخی موانع موجود در رابطه با همگرایی ایران با کشورهای هم جوار، لزوم امکان سنجی و طراحی استراتژی های مناسب با تاکید بر تعاملات مرزی در خصوص ایجاد زمینه های همگرایی، با در نظر گرفتن واقعیات زمانی، ضروری به نظر می رسد. یکی از مهم ترین کشورهای هم جوار پیرامون ایران، کشور عراق است. ایران و عراق علی رغم داشتن بیشترین مرز مشترک و همچنین قرابت ها و اشتراکات گوناگون، حتی پس از سقوط رژیم بعث و قدرت گرفتن شیعیان هنوز از برخی موانع پیش رو جهت همگرایی پایدار و نظام مند رنج می برند که در صورت عدم رفع آن ها می توانند به واگرایی و چالش جدی در دهه های آینده منجر شوند. بنابراین، تحقیق حاضر، با روش ترکیبی (توصیفی-تحلیلی و پیمایشی) و روش حل مسایل از نوع تصمیم گیری چند معیاره در پی پاسخ به این سوال است که آیا نقش تعاملات مرزی با توجه به شرایط منطقه ای و بین المللی در قرن بیست ویک، مناسب ترین استراتژی ایران در ایجاد همگرایی با عراق است؟ در این راستا با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای و میدانی و استفاده از تکنیک SWOT، 4 نقطه قوت، 4 نقطه ضعف، 5 فرصت و 3 تهدید عمده در تعاملات مرزی تاثیرگذار در همگرایی ایران با عراق شناسایی و 8 استراتژی کاربردی تدوین گردیده و درنهایت، این استراتژی ها با استفاده از روش MCDM از طریق پرسشنامه و مصاحبه، اولویت بندی شدند. نتایج حاصله از پرسشنامه مقایسات زوجی نشان می دهد که استراتژی "ایجاد پیوندهای ژیواکونومیک در تعاملات مرزی" برای ایجاد زمینه های همگرایی ایران با عراق در رتبه اول و سایر استراتژی ها در رتبه های بعدی قرار گرفتند.