ارتباط تجارب معنوی با امید به زندگی و اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به سوختگی

 تجارب معنوی افراد می‌تواند نقش برجسته‌ای در سلامت آن‌ها داشته باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی ارتباط تجارب معنوی با امید به زندگی و اضطراب مرگ در بیماران مبتلا به سوختگی بود.

روش‌ها:

 در این مطالعه‌ی توصیفی- تحلیلی- مقطعی، بیماران مبتلا به سوختگی با سن بیشتر از 16 سال و کمتر از 80 سال مراجعه‌کننده به بیمارستان ولایت شهر رشت که دچار سوختگی بیش از 20 درصد از کل بدن و یا سوختگی بیش از 10 درصد در نواحی سر و صورت شده بودند، به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، چهار پرسش‌نامه‌ شامل مشخصات دموگرافیک، پرسش‌نامه‌ی امید به زندگی Snyder، مقیاس اضطراب مرگ (Death Anxiety Scale یا DAS) Templer و مقیاس تجارب معنوی روزانه (Daily Spiritual Experience Scale یا DSES) بود. داده‌ها به صورت مصاحبه‌ی حضوری محقق با بیماران دچار سوختگی جمع‌آوری شد.

یافته‌ها: 

بین تجارب معنوی و امید به زندگی، ارتباط معنی‌دار و مثبتی مشاهده شد؛ به نحوی که بیماران با تجارب معنوی قوی‌تر، امید به زندگی بالاتری را نشان دادند. همچنین، بین وسعت سوختگی و اضطراب مرگ، رابطه‌ی معکوس معنی‌داری وجود داشت. با کنترل متغیرهای دموگرافیک، ارتباط بین تجارب معنوی با اضطراب مرگ و امید به زندگی معنی‌دار بود.

نتیجه‌گیری: 

نتایج به دست آمده ارتباط مثبت و معنی‌دار بین امید به زندگی و تجارب معنوی روزانه‌ی بیماران را نشان داد. به نظر می‌رسد برای تقویت تاثیرات مثبت امید به زندگی در برنامه‌های مراقبت از بیماران مبتلا به سوختگی، مواردی همچون حمایت، تسهیل و توجه به تمایلات و نیازهای معنوی بیماران باید مورد توجه قرار گیرد