فعالیت در سازمان های مردم نهاد ؛ برساخت شبکه ارتباطی جدید به مثابه جایگزین محدودیت های ساختاری: ارائه نظریه زمینه ای

با نظر به اهمیت نهادهای مدنی به عنوان اصلی ترین شاخص توسعه اجتماعی، پژوهش حاضر درصدد است با استفاده از رویکرد تفسیرگرایی اجتماعی به مطالعه   زمینه ها و دلایل رشد سازمان های مردم نهاد در شهر سنندج  و تجربه و درک فعالیت مدنی در نزد نمونه ای از شهروندان کرد سنندجی بپردازد. روش شناسی پژوهش، کیفی است و داده های کیفی در این مطالعه با استفاده از تکنیک مصاحبه عمیق گردآوری شدند. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از روش نظریه زمینه ای استفاده شده است. بر اساس روش های نمونه گیری هدفمند و حداکثر تنوع و لحاظ معیار اشباع نظری 27 نفر از  شهروندان کرد سنندجی در این مطالعه شرکت کردند و درک و تفسیر آن ها نسبت به دلایل و زمینه های فعالیت در سازمان های مردم نهاد  مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش بیانگر آن است که زمینه هایی چون ناکارآمدی دولت و نظام تدبیر در منطقه، و نابرابری اجتماعی (احساس تبعیض و عینی شدن فشار ساختاری) در حضور و مشارکت در سازمان های مردم نهاد  نقش دارند. در این میان، بهره مندی از مجاری سازمانی و رهایی از روزمرگی و معنابخشی به زندگی  به ‏مثابه زمینه تسهیل ‏گر و مسئولیت پذیری اجتماعی و کسب اعتبار اجتماعی به ‏منزله شرایط مداخله‏ گر عمل کرده ‏اند. بازسازی معنایی تجربه و درک فعالان مدنی، از حضور و مشارکت در سمن ها بر سمن ها به مثابه مجرایی برای مشارکت و همبستگی اجتماعی، تغییر فرهنگی و اجتماعی و پل ارتباطی ذی نفعان و دستگاه های اجرایی دلالت دارد. مقوله ی هسته نیز بر سازمان های مردم نهاد؛ برساخت شبکه ارتباطی جدید به مثابه جایگزین محدودیت های ساختاری» دلالت دارد.