تاثیر تمرین استقامتی بر رفتارهای شبه اضطرابی در موش صحرایی مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک

سندرم تخمدان پلی کیستیک به عنوان یک اختلال شایع در زنان در سنین باروری به شمار می آید. این اختلال اندوکرین باعث تغییرات متابولیک و همچنین مشکلات رفتاری می شود. در کنار درمان دارویی، تغییرات سبک زندگی از جمله تمرینات ورزشی در بهبود عوارض ناشی از این سندرم موثر است. این مطالعه با هدف تعیین نقش ورزش در رفتارهای شبه اضطرابی ناشی از سندرم تخمدان پلی کیستیک در موش های صحرایی صورت گرفته است.

در این مطالعه 30 سر موش صحرایی ماده، نژاد ویستار در سه گروه تقسیم بندی شدند. گروه کنترل: موش های سالم، گروه سندرم تخمدان پلی کیستیک: گروهی که با لتروزول (خوراکی، 21 روز) به این سندرم مبتلا شدند، گروه سندرم تخمدان پلی کیستیک و ورزش: در این گروه سندرم تخمدان پلی کیستیک القا شده و همزمان از پروتکل ورزش (4 هفته) نیز استفاده شد. جهت بررسی اضطراب از تست های Open Field و ماز به علاوه ای شکل مرتفع استفاده شد.

در موش های مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک در تست ماز به علاوه ای اضطراب به طور معنی داری افزایش پیدا کرد (کاهش درصد مدت زمان ماندن در راهرو باز و ورود به راهرو باز). تست Open Field نیز گویای افزایش میزان اضطراب در گروه سندرم تخمدان پلی کیستیک (0/05<P) نسبت به گروه کنترل بود (کاهش زمان سپری شده در ناحیه مرکزی). اجرای پروتکل ورزش استقامتی اضطراب را در هر دو تست کاهش داد.

نتیجه گیری:

 انجام چهار هفته تمرین استقامتی می تواند رفتارهای شبه اضطرابی ناشی از سندرم تخمدان پلی کیستیک القا شده توسط لتروزول در موش های صحرایی ماده را کاهش دهد.