بررسی مولفه های هویت بخش نما در مواجهه با معماری معاصر نمونه موردی شهر قزوین

معماری و شهرسازی اصیل ایرانی دارای ارزشهای استواری است که علاوه بر پاسخگویی به جنبه های عملکردی، پاسخگو مناسب نیازهای روحی و روانی مردم نیز بود که از جمله نمونه بارز آن میتوان به مساجد و فضاهای شهری ساخته شده تا قبل از ورود مدرنیته به ایران اشاره نمود .این معماری چنان دارای هویت و مفهوم است که هنوز پس از گذشت سالیان متمادی میتواند به عنوان الگوی مناسبی در طراحی و ساخت بناها از آن استفاده نمود و حتی با تکرار الگوهایی ویژه از رویدادها در مکانی خاص عنصری مناسب و مشخص در ساختار مکانی زمان باشد. امروزه هویت و کیفیت معماری و فضاهای شهری تنزل یافته است .بحران هویت، از خود بیگانگی، واژگانی است که در فضاهای شهری و معماری به وفور به چشم میخورد؛ که عامل اصلی وقوع این بحران نشات گرفته از آشفتگی و پریشانی نماهای شهری است که روزبه روز، چهره حادتری به خود میگیرد و جنبه های بیشتری از ناهمگونی میان این نماها و فرهنگ و اقلیم، نمود مییابد. در بی هویتی نماهای امروز، تردیدی نیست و بایستی برای هویت بخشی به معماری و فضاهای شهری در ابتدا سعی در ارتقا کیفی نماهای آنها نمود .ازاینرو پژوهش حاضر به دنبال رسیدن به مولفه های موثر در هویت بخشی و ارتقا کیفی نماهای شهری است بنابراین با پیشبرد تحقیق به روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی،پرسشنامه (SPSS0) و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات روش کیفی میباشد.