ارزیابی اختلالات اسکلتی-عضلانی و اثر مداخلات ارگونومیکی بر بهبود درد و رابطه ی آن با رضایت شغلی کارگران کارخانه تولید مواد غذایی

اختلالات اسکلتی-عضلانی به عنوان یکی از شایع ترین آسیب های شغلی در کارگران صنایع تولیدی می باشد، که این اختلالات یکی از 10 آسیبی است که منجر به غیبت از کار می شود. بنابراین پژوهش حاضر به بررسی اختلالات اسکلتی-عضلانی ناشی از کار و اثر مداخلات ارگونومیکی بر بهبود درد و رابطه ی آن با رضایت شغلی کارگران کارخانه تولید مواد غذایی می پردازد.

در این مطالعه نیمه تجربی، نمونه آماری شامل دو گروه کنترل(16نفر) و تجربی(16نفر) بود. از پرسشنامه ی نورودیک برای شناسایی میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی مرتبط با کار، روش چک لیست مواجهه سریع برای ارزیابی ریسک فاکتورهای اختلالات عضلانی-اسکلتی، شاخص مقیاس آنالوگ بصری برای تعیین شدت دردهای اسکلتی-عضلانی و از پرسشنامه ی مینه سوتا برای بدست آوردن میزان رضایت شغلی استفاده شد. سپس بعد از جمع آوری اطلاعات، برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss  نسخه ی24 استفاده گردید.

بیشترین میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی را نواحی کمر (39/63 درصد)، زانو (28/58 درصد)، مچ دست (33/33 درصد) و گردن (71/30 درصد) به خود اختصاص دادند. همچنین، نتایج آزمون تی وابسته نشان داد که پس از انجام 8 هفته مداخلات ارگونومیکی میزان درد در ناحیه ی کمر (001/0=P) و زانو (003/0P=) کاهش معنادار و میزان رضایت شغلی افراد افزایش معناداری می یابد (001/0=P). به علاوه، بین رضایت شغلی و اختلالات اسکلتی-عضلانی کارگران رابطه ی معنادار و معکوسی مشاهده شد (05/0>P).

میزان شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی در جامعه ی آماری بالا است و با میزان رضایت شغلی ارتباط معکوس دارد. همچنین مداخلات ارگونومیکی در کاهش درد اختلالات اسکلتی-عضلانی ناشی از کار و افزایش رضایت شغلی کارگران اثرات مثبتی دارد.