رابطه خودشیفتگی و قلدری با متغیر میانجی سلامت روانی در دانش آموزان

چکیده هدف کلی پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه ای سلامت روان در رابطه بین خودشیفتگی و قلدری دانش-آموزان دوره اول متوسطه بود. پژوهش حاضر پژوهشی توصیفی - همبستگی و مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این تحقیق را دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه رودهن تشکیل می دهند که از بین آن ها به صورت تصادفی خوشه ای تعداد 163 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این تحقیق از پرسشنام های خودشیفتگی، قلدری و نشانه های روانشناختی استفاده شد. نتایج حاصل از مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که خودشیفتگی تاثیر مثبت و معناداری بر قلدری در دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه و تاثیر منفی و معناداری بر سلامت روان آن ها دارد. علاوه بر این، سلامت روان تاثیر منفی و معناداری بر قلدری در دانش آموزان دوره اول متوسطه داشت. هم چنین، نقش میانجی سلامت روان در تاثیر خودشیفتگی بر قلدری تایید شد و شاخص های برازش مدل نیز حاکی از مطلوب بودن برازش مدل بود.