ارزیابی ابعاد سازمان یادگیرنده بر اساس مدل شش عاملی در دانشگاه علوم پزشکی ایران

سازمان یادگیرنده یکی از مفاهیم جدید، برای مدیریت سازمان ها، به منظور همسویی با تغییرات پیرامونی ناشی از جهانی شدن اقتصاد و پیچیدگی های مربوط به آن، در محیط پرتلاطم و متغیر امروزی است.هدف پژوهش حاضر، ارزیابی دانشگاه علوم پزشکی ایران از نظر انطباق با ویژگی های سازمان یادگیرنده، با استفاده از الگوی شش عاملی INVEST می باشد.

نوع تحقیق غیر آزمایشی- توصیفی است. جامعه آماری این پژوهش، اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران، به تعداد 2110 نفر در سال 98-1397، می باشند که با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی- طبقه ای، حجم نمونه نهایی معادل 325 نفر تعیین شده است. در ضمن داده ها با استفاده از پرسشنامه ی INVEST گردآوری شده ه و با استفاده از نرم افزار SPSS22 و LISREL10 و در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی، تجزیه و تحلیل گردیده است.

نتایج حاصل از پژوهش حاکی از آن است که این دانشگاه از نظردارا بودن ویژگی های سازمان یادگیرنده در حد متوسط و بالاتر قرار دارد و میانگین تجربی و نظری مولفه های فراگیران باانگیزه، فرهنگ پرورش دهنده، یادگیری افزایش یافته، مدیریت حمایتی و دورنمایی برای یادگیری با P<0.05 تفاوت معنادار وجود داشته در حالی که بین میانگین تجربی و نظری متغیر ساختارهای قابل تغییر، تفاوت معناداری مشاهده نشده است.

با توجه یافته های پژوهش، نیروی محرکه در تبدیل دانشگاه علوم پزشکی ایران، به سازمان یادگیرنده، فراهم است و تلاش و حمایت مضاعف مدیران، در بهبود و ارتقاء مولفه فوق، به منظور تحقق سازمان یادگیرنده واقعی، پیشنهاد می گردد.