اثر دونپزیل و هیوسیاموزید بر بهبود حافظه فضایی در رت های مبتلا به آلزایمر

بیماری آلزایمر یک بیماری مغزی ازبین برنده اعصاب است که به مرور حافظه و مهارت های شناختی را تخریب می کند. در این بیماری تجمع بتا آمیلویید، استرس اکسیداتیو، نقص در سیستم کولینرژیک و التهاب منجر به مرگ نورون ها و نهایتا انحطاط مغزی می شود. دونپزیل و هیوسیاموزید دارای تاثیرات مهاری بر این عوامل بیماری زا هستند. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر این دو ترکیب بر حافظه و یادگیری موش های صحرایی آلزایمری بود.

در مطالعه تجربی حاضر، شصت رت نر نژاد ویستار با سن تقریبی هفت هفته در گروه های کنترل (آب و غذای معمولی دریافت کردند)؛ PBS (تحت عمل جراحی قرار گرفته و PBS دریافت کردند)؛ آلزایمر اول (تحت عمل جراحی آلزایمری، بتا آمیلویید دریافت کردند)؛ آلزایمر دوم (پس از جراحی آلزایمری روزانه یک سی سی نرمال سالین دریافت می کردند) و گروه های تیمار که پس از آلزایمری شدن به مدت 28 روز، روزانه 10 میلی گرم بر کیلوگرم هیوسیاموزید (گروه هیوسیاموزید) و 4 میلی گرم بر کیلوگرم دونپزیل (گروه دونپزیل) به صورت گاواژ دریافت کردند، تقسیم شدند. برای ارزیابی یادگیری و حافظه از آزمون ماز آبی موریس استفاده شد. داده ها توسط آزمون آنالیز آماری وان وی آنووا (One way) و آزمون Post Hoc (پست هاک) بررسی شدند.

ملاحظات اخلاقی: 

مجوز تحقیق توسط کمیته اخلاق در پژوهش های زیست پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات با کد IR.IAU.SRB.REC 1397.057 صادر شد.

تزریق بتا آمیلویید موجب آسیب بسیار به حافظه شد. گروه های تیمار با هیوسیاموزید و دونپزیل نسبت به گروه آلزایمری، زمان و مسافت کمتری را برای یافتن سکوی پنهان سپری کردند (001/P<0) و در مرحله یادآوری که قبلا سکوی پنهان قرار داشت نیز زمان بیشتری را در ربع محلی گذراندند (001/P<0).

 تیمار با هیوسیاموزید و دونپزیل موجب بهبود حافظه فضایی در موش های آلزایمری می شود. به نظر می رسد این ترکیبات در پیشگیری و درمان بیماری آلزایمر نقش بارزی داشته باشند.