تاثیر شش هفته تمرین استقامتی به همراه مصرف لیمو ترش بر سطوح پلاسمایی اندوتلین-1 و نیتریک اکساید در موش های صحرایی دیابتی شده با استروپتوزوتوسین

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر شش هفته تمرین استقامتی به همراه مصرف لیموترش بر سطوح پلاسمایی اندولین-1 و نیتریک اکساید در موش های صحرایی دیابتی شده با استروپتوزوتوسین بود.

روش ها:

 در این تحقیق تجربی، تعداد 72 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (وزن؛ 12 ± 200 گرم) انتخاب و پس از دیابتی شدن به طور تصادفی به هشت تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی به مدت 6 هفته بر روی نوارگردان انجام گرفت و اسانس لیموترش mg/kg 50 به روش گاواژ تجویز گردید. سطوح اندولین-1 پلاسما، به روش الایزا و سطوح سرمی نیتریت به عنوان یک متابولیت اصلی نیتریک اکساید اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.

یافته ها:

 نتایج تحقیق نشان داد میانگین سطوح اندوتلین-1 در گروه تمرین استقامتی + لیموترش و گروه دیابت + تمرین استقامتی + لیموترش در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کمتر بود (05/0<p). همچنین میانگین سطوح نیتریک اکساید در گروه دیابت + لیموترش در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کمتر بود اما در گروه تمرین استقامتی + لیموترش و گروه دیابت + تمرین استقامتی + لیموترش در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری بیشتر بود (05/0<p).

نتیجه گیری:

 براساس نتایج حاضر می توان نتیجه گیری کرد که احتمالا تمرین استقامتی به همراه مصرف لیموترش از طریق کاهش غلظت سطوح اندوتلین-1 و افزایش سطوح نیتریک اکساید منجر به بهبود علمکرد آندوتلیالی و رفع انسداد عروق در بیماران دیابتی می شود.