بررسی و نقد هم جنس گرایی براساس قانون طبیعی در فلسفه اسلامی

«هم‌جنس‌گرایی» در داوری اخلاقی ناروا دانسته می‌شود و به تبع در قانون‌گذرای می‌تواند جرم‌انگاری‌ شود؛ اما چندی است که در نقاط مختلف جهان برای تجویز قانونی این رفتار، به سوی ابطال براهین اخلاقی رو آورده‌اند. نوشتار حاضر براساس واکاوی آموزه «قانون طبیعی» در نظریه اسلامی آن، تفاسیر چهارگانه قانون طبیعی را مطرح کرده است و با استفاده از منابع حکمت اسلامی، به دفاع از صغرای برهان، یعنی «غیرطبیعی» بودن رفتار هم‌جنس‌گرایانه ‌می‌پردازد. اصلی‌‌ترین تقریر برای طبیعی شمردن هم‌جنس‌گرایی، توجه به رویکرد «غایت‌گرایانه» ارسطویی و دفاع از ایده «تعدد» کارکردها است؛ لیکن از ‌نظر فلسفه اسلامی، سلسله کارکردها به مثابه «کمالات»، در نهایت تنها به «یک» کمال ختم می‌شوند و براساس آموزه سنخیت، لازم است هر کارکرد، با کارکرد نهایی دارای سنخیت باشد. بنابراین کمال قوه جنسی انسان، حفظ نوع است.