نسبت واقعیت و فراواقعیت در داستانهای سورئال و فانستیک

 بنیاد داستان بر تخیل استوار است؛ از این رو حتی آنگاه که رونگاشتی است از واقعیت عینی نیز، همین که از صافی ذهن نویسنده می گذرد، از واقعیت فاصله می گیرد. در فرآیند فاصله گیری از اصل واقعیت، درجاتی وجود دارد که متن را به حوزه های متفاوتی از انواع فراواقعی می کشاند؛ به نحوی که یا داستان را وارد حوزه ی تخیلی و فانتزی نموده و یا جلوه هایی از فراواقعیت را در داستان منعکس می نماید. در این میان داستان های فانتستیک در مرز واقعیت و تخیل قرار دارند و به گونه ای واقعیت و خیال را ترکیب می سازند که تشخیص امر واقعی و غیرواقعی در داستان به سادگی امکان پذیر نیست. فانتستیک به نوبه ی خود انواع متفاوتی از داستان ها در سبک های گوناگون را در بر می گیرد که داستان های سورریال از جمله ی آن است. در این پژوهش ضمن تشریح ویژگی های متعدد انواع داستان های فراواقعی و تبیین ویژگی های مختص فانتستیک و سورریال در میان انواع فراواقعی، همچنین با مراجعه به دیدگاه های متعدد ارایه شده در این خصوص و اشاره به برخی از متون روایی مرتبط، نشان داده می شود که داستان سورریالیستی چگونه از دیگر داستان ها و روایت های فراواقعی، به ویژه فانتستیک متمایز می شود و ناخودآگاه محوری با عنوان اصلی ترین تفاوت رمزگان امر فراواقعی در داستان های سورریال و سایر انواع داستان های فانتستیک مشخص می گردد. واژه های کلیدی: واقعیت، تخیل، فراواقعیت، فانتستیک، داستان های سورریالیست