نقد نگاه اروتیک به زن در غزل پست مدرن با رویکرد پسافمینیستی

گرایش پسافمنیستی در جریان پست مدرن با هدف نفی تفاوت جنسیتی و اثبات حق آزادی و آگاهی زنان، اصول اخلاق سنتی را که نگاهی مطلق به رفتارهای اخلاقی و غیر اخلاقی داشته و برخی از این رفتارها را بنابر جنسیت زنانه به آنان نسبت می دهد، رد کرده به نسبی بودن اصول اخلاقی اعتقاد دارد. همین اندیشه وارد حوزه ی شعر و ادبیات شده و در غزل پست مدرن با نگاهی نسبی به اخلاق و شکستن باورهای سنتی در مورد زن و اخلاق زنانه، موجب پیدایش ادبیات اروتیکی شده که تاکیدش بیشتر برجنبه ی جنسی و جسمانی عشق است. غزل پست مدرن زمینه را برای اعتراض شاعران بر ضد این نگاه سنتی مهیا کرد و به شاعران زن جرات داد با ذکر مسایل اوروتیکی از حصاری که عرف و سنت به نام اخلاق دورشان کشیده بود، خود را برهانند. این پژوهش که به روش کتابخانه ای و توصیف و تحلیل صورت گرفته، سعی بر این دارد، دیدگاه های پسافمینیستی را با رویکرد نسبی انگاری اخلاقی در غزل پست مدرن بررسی کند و نشان دهد چگونه نگاه ابزاری و جنسیتی به زنان می تواند اثرات سویی بر فکر و اندیشه جامعه داشته باشد