برنامه ریزی راهبردی برای توسعه پایدار در مناطق خشک (مطالعه موردی: منطقه حفاظت شده کهیاز استان اصفهان)

مناطق حفاظت شده از جمله مهم ترین مناطقی هستند که برای حفاظت از گونه های گیاهی و جانوری در درازمدت دارای حایز اهمیت هستند. شناخت فرصت ها و تهدید ها در این مناطق جهت برنامه ریزی راهبردی به منظور دستیابی به توسعه پایدار ضروری است.تجزیه و تحلیل نقاط قوت، ضعف، تهدید ها و فرصت ها (SWOT) یکی از کاربردی ترین رویکردهای شناخت و سنجش وضعیت است. هدف از تحقیق حاضر بررسی و تحلیل نقاط قوت، ضعف، تهدید ها و فرصت ها در منطقه حفاظت شده کهیاز با استفاده از رویکردهای کمی و کیفی نظیر SWOT، فرآیند تحلیل سلسله مراتبی و ماتریس برنامه ریزی راهبردی کمی و ارایه راهکار مدیریتی مناسب برای توسعه پایدار در این منطقه است. نتایج نشان داد که بالا بودن تنوع زیستی، حضور گونه های شاخص نظیر هوبره و چشم اندازهای زیبا و بکر مهم ترین نقاط قوت این منطقه و نزدیکی به منطقه گردشگری زواره و پناهگاه حیات وحش خارو و نزدیکی به مراکز جمعیتی مهم ترین فرصت های منطقه است. مهم ترین نقاط ضعف، کمبود نیروی انسانی و تجهیرات حفاظتی، حضور دامداران در منطقه و نبود مدیران آگاه و ضعف مدیریت آنها و مهم ترین عوامل تهدید کننده در منطقه کهیاز، چرای بی رویه دام، شکار غیرمجاز و نامناسب بودن زیر ساخت و عدم سرمایه گذاری در منطقه شناسایی شد. ماتریس برنامه ریزی راهبردی کمی نشان داد بهترین راهبرد مدیریتی در این منطقه، توسعه گردشگری است. تنوع چشم اندازهای طبیعی و بکر و تنوع حیات وحش منطقه شرایط مناسبی برای برگزاری تورهای طبیعت گردی فراهم می کند. توسعه زیرساخت ها و امکانات موردنیاز، تبلیغات موثر با استفاده از فناوری های جدید و سرمایه گذاری مناسب در این حوزه ضروری است.