تدوین چارچوب توسعه دیپلماسی ورزش نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران

امروزه ورزش فرصتی را برای همکاری دوستانه میان کشورهای مختلف فراهم می آورد که مبنای آن مشارکت تمامی کشورها و افراد به شکل طبیعی در ورزش است. از این رو هدف پژوهش حاضر تدوین چارچوب توسعه دیپلماسی ورزش نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران بود. روش تحقیق این پژوهش با رویکرد کیفی به روش داده بنیاد است که از نظر هدف کاربردی  و از نظر جمع آوری اطلاعات به صورت مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مسیولان وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و پارالمپیک، فدراسیون های ورزشی، اساتید علوم ورزشی، کارشناسان وزارت امور خارجه و مدیران ارشد نیروهای مسلح آگاه به امور دیپلماسی عمومی و ورزشی بودند که 21 نفر از میان آنها به صورت نمونه گیری هدفمند سهمیه ای انتخاب شدند. ابزار این تحقیق مصاحبه نیمه ساختاری بود که تا مرحله اشباع نظری ادامه یافت. برای روایی و پایایی در روش تحقیق حاضر، از روش اطمینان پذیری، تعمیم پذیری و اتکاپذیری استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها جهت کدگذاری باز، محوری و گزینشی از رویکرد کیفی گراندد تیوری (تیوری زمینه ای) استفاد شد. بر اساس نتایج تحقیق، 128 گزاره مفهومی اولیه با 31 مقوله اصلی در قالب ابعاد شش گانه مدل پارادایمی شامل شرایط علی (5 مفهوم اصلی)، عوامل زمینه ای (6 مفهوم اصلی)، عوامل مداخله گر (6 مفهوم اصلی)، راهبردها (7 مفهوم اصلی) و پیامد ها (7 مفهوم اصلی) شناسایی شد. نظریه پیشنهادی محقق بدین صورت تعیین گردید: "اهمیت بخشی به توسعه دیپلماسی ورزش نظامیان به عنوان ابزاری جهت تقویت دیپلماسی نظامی در سایر حوزه های ماموریتی نیروهای مسلح و به تبع آن توسعه دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران". در نهایت پیشنهاد می شود نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران در جهت تقویت حوزه های ماموریتی خود به دیپلماسی ورزشی توجه ویژه داشته باشند.