اقتصاد مقاومتی و امنیت غذایی

در سال‌های اخیر بخش کشاورزی به‌عنوان محور توسعه اقتصادی کشور با فراز و نشیب‌های بسیاری مواجه بوده است، در حالی ‌که مسوولان این بخش کوشیده‌اند با تکیه بر آمارهای تولید محصولات زراعی، باغی و مواد پروتیینی از روند رو ‌به ‌رشد تولید خبر دهند، متولیان تنظیم بازار و کارشناسان بخش کشاورزی بر شرایط نامساعد بخش تولید و تاثیر آن بر کمبود و گرانی برخی اقلام خوراکی تاکید دارند. از سوی دیگر، اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه کشورمان موجب شده است تا تامین نهاده‌های تولید محصولات کشاورزی با موانع تازه‌ای مواجه شود، به ‌نحوی که حتی برخی مسوولان، مشکلات اخیر بازار گوشت قرمز و مرغ، شیر و لبنیات را ناشی از کمبود نهاده‌های تولید می‌دانند. این شرایط در حالی بر بخش کشاورزی حاکم شده است که طی چند سال اخیر تکیه بر اقتصاد مقاومتی همواره به‌عنوان راهکاری برای خروج از مشکلات اقتصادی کشور مطرح شده و به ‌نظر می‌رسد باید تدابیر و الزام‌های اجرای این الگوی اقتصادی در بخش کشاورزی فراهم شود.
 اگرچه بیشترین تاکید‌ها در نظریه‌ها و تجارب توسعه، بر بخش‌هایی مانند صنعت و بخش مالی است، اما همچنان توانمندی بخش کشاورزی و صنایع وابسته به آن در تامین آذوقه عمومی، گلوگاهی است که می‌تواند جامعه را از نصاب مقاومت بیندازد. به همین دلیل است که حتی پیشرفته‌ترین کشور‌ها نیز تاکید خاصی بر محصولات استراتژیک کشاورزی و اعطای یارانه‌ها و سیاست‌های حمایتی تجاری آن دارند؛ حتی در دوره‌ای که شعار آزادسازی تعرفه‌ای و حذف یارانه سرلوحه جریان نولیبرال‌های اقتصادی قرار گرفته بود، هیچ‌یک از کشورهای غربی این سیاست‌ها را برای محصولات استراتژیک کشاورزی خود اعمال نکردند (خاندوزی،1391).