مقایسه کارآیی سه حشره کش از گروه های مختلف در کنترل موریانه های زیرزمینی .Microcerotermes spp

موریانه ها ازجمله آفاتی هستند که سبب خسارت به محصولات کشاورزی، گیاهان جنگلی، غذای ذخیره شده و لوازم چوبی منازل می شوند. استفاده از حشره کش های شیمیایی، رایج ترین و موثرترین راه کار کنترل موریانه ها به شمار می رود. در این تحقیق تعیین دز بهینه سه حشره کش از سه گروه مختلف به روش سد محافظتی انجام گرفت. تیمارهای مورد بررسی در این پژوهش شامل 5/0 و 1 درصد از فرمولاسیون سوسپانسیون غلیظ شده آفت کش فیپرونیل (SC 2%)، 50 گرم از فرمولاسیون گرانول آفت کش فیپرونیل (G 0.2%)، 1 درصد از آفت کش کلرپیریفوس (EC 40.8%)، 5/0 و 1 درصد از آفت کش لامبدا سای هالوترین (SC 5%)، 50 گرم ازفیپرونیل(G 0.2%) و شاهد (آب) بودند. آزمایش ها در استان هرمزگان انجام شد. هر کرت آزمایشی، شامل محیط اطراف هر نخل به شعاع یک متر از سایه انداز در نظر گرفته شد و مقدار 20 لیتر محلول حشره کش در پای هر نخل ریخته شد. در راستای ارزیابی، در اطراف هر درخت تعداد 2 عدد تله ی ردیابی نصب شد به طوری که یکی از تله ها در داخل و تله دیگر در بیرون کرت قرار داشت. شاخص ارزیابی کنترل موریانه ها، میزان مقوای خورده شده توسط موریانه در هر تله تعیین گردید. جهت تعیین طول مدت تاثیر تیمارها، بررسی تله های 16-6 ماه بعد از تیمار ادامه یافت. داده ها به شیوه غیرپارامتریک تجزیه آماری شدند. نتایج نشان داد که تله های خارج از کرت از لحاظ آلودگی با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشتند. تیمار فرمولاسیون گرانول فیپرونیل با 19 تله آلوده کارآیی قابل قبولی برای کنترل موریانه ندارد. در حالی که تیمار یک درصد از لامبدا سای هالوترین با 5 تله آلوده، بیش ترین تاثیر را در کنترل موریانه در طول 6 ماه پس از تیمار داشت.