تاثیر تمرینات مقاومتی با دو حجم متفاوت بر روی سطح سرمی عامل رشدی فیبروبلاست 21، درصد چربی بدن و تحرک پذیری زنان سالمند چاق

عامل رشدی فیبربلاست-21 (21FGF)، لیپولیز و اکسیداسیون اسیدهای چرب را افزایش می دهد. اثر حجم های متفاوت تمرین مقاومتی روی 21FGF به خوبی مشخص نشده است، بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثرات تمرین مقاومتی با حجم پایین و بالا بر سطح سرمی 21FGF، ترکیب بدن و تحرک پذیری زنان سالمند چاق غیرفعال انجام شد.

روش کار: 

30 زنان سالمند چاق غیرفعال (سن50/4±57/64 سال؛ نمایه توده بدنی 69/2±34/32 کیلوگرم بر متر مربع و درصد چربی 11/2±93/40) ساکن شهر مشهد برای شرکت در این مطالعه نیمه تجربی فراخوانی شدند. آزمودنی ها به طور تصادفی به سه گروه برابر تمرین مقاومتی حجم پایین (LVRT) و تمرین مقاومتی حجم بالا (HVRT) و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی ها پروتکل های LVRT (یک نوبت) و HVRT (سه نوبت) برای 12 هفته و دو جلسه در هفته انجام دادند. اندازه های تن سنجی و ارزیابی بیوشیمیایی یک هفته قبل از اولین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی انجام شد. همچنین آزمون های 30 ثانیه بلند شدن از صندلی، آرم کرل، دو دقیقه استپ و هشت فوت آپ - اند- گو ارزیابی شد. به ترتیب از آزمون تی وابسته و تحلیل کواریانس برای ارزیابی تفاوت درون و بین گروهی استفاده شد.

متعاقب دوره تمرینی، درصد چربی بدن در گروه HVRT نسبت به گروه LVRT (001/0=p) به طور معنی داری پایین تر بود. برعکس، نتایج 30 ثانیه بلند شدن از صندلی (001/0=p) و آرم کرل (001/0=p) در گروه HVRT نسبت به گروه LVRT به طور معنی داری بالاتر بود. بر اساس نتایج، تفاوت معنی داری بین وزن (997/0=p)، شاخص توده بدنی (999/0=p)، 21FGF (999/0=p)، دو دقیقه استپ (072/0=p) و 8 فوت آپ اند گو (231/0=p) بین دو گروه LVRT و HVRT در انتهای دوره تمرینی وجود نداشت.

نتیجه گیری: 

تمرین مقاومتی با سه نوبت نسبت به تمرین مقاومتی با یک نوبت موجب دستاوردهای بیشتری در بهبود ترکیب بدن و تحرک پذیری در زنان سالمند چاق می شود.