مطالعه تاثیر زمان برداشت، تیمارهای غیرسمی و دمای انبار بر ماندگاری پس از برداشت لیموآب . Citrus aurantifolia L

به منظور بررسی اثر زمان برداشت، دمای انبار و تیمارهای پوترسین، اسیدسالیسیلیک و اسانس های آویشن و میخک بر ویژگی های کیفی و کمی پس از برداشت لیموآب جهرم، این پژوهش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل دمای انبارداری در سه سطح؛ دمای 3±22 (دمای اطاق)، 1±8 و1±4 درجه سلسیوس، تیمارها شامل پوترسین در غلظت های 1، 2 و 3 میلی مولار، اسیدسالیسیلیک در غلظت های 200، 400 و 600 میلی مولار، اسانس های آویشن و میخک هر کدام در غلظت های 150، 300 و 450 میلی گرم در لیتر و آب مقطر به عنوان شاهد و زمان برداشت شامل مرحله بلوغ (اوایل تغییر رنگ) و مرحله رسیدن (رنگ زرد) بودند. هر تیمار دارای چهار تکرار بود که برای مدت دو ماه نگهداری شدند. اثر زمان برداشت، دمای انبار و نوع تیمار بر درصد کاهش وزن میوه، درصد پوست میوه، درصد گوشت میوه، درصد آب میوه، مقدار مواد جامد محلول، pH آب میوه، میزان اسیدیته کل قابل تیتراسیون، میزان ویتامین «ث» و درصد پوسیدگی در سطح یک درصد معنی دار بود ولی اثرهای متقابل زمان برداشت و دمای انبار، زمان برداشت و نوع تیمار، دمای انبار و نوع تیمار و بالاخره اثر متقابل زمان برداشت، دمای انبار و نوع تیمار بر خصوصیات مورد بررسی در سطح یک درصد معنی دار نبودند. به طور کلی مرحله برداشت سبز بهترین هنگام برای برداشت، دمای 4 درجه سلسیوس به بالا برای افزایش عمر پس از برداشت این میوه مفیدترین دما بوده و کارآمدترین تیمار از بین تمامی تیمارها، پوترسین با غلظت های 2 و 3 میلی مولار بود.