اثر هشت هفته تمرینات اینتروال شدید بر مقادیر پلاسمایی گلوکاگون، GLP-1 و شاخص های چربی در بیماران کبد چرب غیر الکلی

بیماری کبد چرب غیرالکلی یک بیماری مزمن است که با تجمع چربی ها در کبد همراه می باشد. فعالیت ورزشی منظم را می توان به عنوان یک استراتژی موثر در درمان بیماری کبد چرب غیرالکلی در نظر گرفت. هدف این مطالعه بررسی اثر هشت هفته تمرینات اینتروال شدید بر مقادیر پلاسمایی گلوکاگون، GLP-1 و شاخص های چربی خون در بیماران کبد چرب غیر الکلی بود.

مواد و روش ها: 

مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی بود که جامعه مورد مطالعه آن زنان مبتلا به کبد چرب غیر الکلی بودندکه 25 نفر از آن ها به روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه تمرین (13 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. پروتکل تمرین تناوبی شدید به مدت 8 هفته و چهار جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقیقه اجرا شد. نمونه های خونی در شرایط پیش و پس آزمون به مقدار 10 سی سی از ورید بازویی گرفته شد. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و تی همبسته و مستقل بوسیله نرم افزار spss 21 در سطح معنی داری 0.05>p انجام شد.

یافته ها: 

بعد از هشت هفته تمرینات اینتروال شدید در گروه تمرین سطوح پلاسمایی گلوکاگون، GLP-1 و HDL در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشته اند (0.05>P). همچنین مقادیر LDL، TG، TC، شاخص مقاومت انسولینی و درصد چربی بدن در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری داشته است (0.05>P).

با توجه به یافته های این مطالعه می توان تمرینات اینتروال شدید را به عنوان یک راهکار درمانی و پیشگیری برای بیماری کبد چرب غیرالکلی پیشنهاد کرد.