تفاوت‏های ‏استانی سرمایه ی انسانی جمعیت در بستر تحولات جمعیتی ایران

در استان‏های مختلف ایران، تحولات ساختار سنی جمعیت تقریبا به ‏طور مشابه به ظهور جمعیتی منجر شده است که در سن فعالیت اقتصادی قرار دارند؛ پدیده‏های جمعیتی آینده را رقم می‏زنند و برای مشارکت در فرایند توسعه، مستلزم تقویت سرمایه ی انسانی هستند. پژوهش حاضر، با رویکرد توصیفی- تحلیلی، و تحلیل ثانویه داده‏های مربوط به 10 استان مختلف کشور انجام گرفت؛ تا نشان دهد که وضعیت شاخص‏های سرمایه ی انسانی چگونه است. نتایج مطالعه نشان می‏دهد که علاوه بر توسعه ‏نیافتگی برخی از استان‏ها (همچون سیستان وبلوچستان، کردستان و لرستان)، از نظر شاخص‏های سرمایه ی انسانی در ابعاد آموزش، سلامت، نیروی کار و اشتغال، و محیط توانمندساز، پراکندگی‏های استانی چشمگیری هم وجود دارد و شاخص‏های سرمایه ی انسانی در برخی از استان‏های توسعه‏ یافته (همچون؛ اصفهان، سمنان، آذربایجان شرقی، و مازندران) انباشته‏ تر است. این نتایج لزوم توجه به تقویت سرمایه ی انسانی جمعیت بالقوه فعال در استان‏ها و مناطق کم‏برخوردار و مرزی از یک طرف، و درگیر کردن آنان در فرایند توسعه با هدف ماندگاری جمعیت جوان و ارتقای شاخص‏های توسعه تا حد استان‏های توسعه ‏یافته و نیز افزایش کیفیت جمعیت برای تداوم فرایندهای جمعیتی در آینده را از طرف دیگر برجسته می‎سازد