بررسی میزان شیوع درماتیت تماسی شغلی و عوامل مرتبط با آن در تکنولوژیست های جراحی پنج مرکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران

بیماری های شغلی پوستی و به طور مشخص، درماتیت تماسی دست از شایع ترین بیماری های شغلی در میان کارکنان بهداشتی است. تکنولوژیست های جراحی به دلیل تماس با مواد آلرژی زا و محرک مستعد به ابتلای درماتیت تماسی دست هستند لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع درماتیت تماسی شغلی دست تکنولوژیست های جراحی و عوامل تاثیرگذار بر آن در مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد.

جمعیت آماری این مطالعه توصیفی تحلیلی شامل 125 نفر تکنولوژیست جراحی شاغل در بیمارستان های مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران بودند که به صورت سرشماری در نظر گرفته شدند و سپس با توجه به معیار ورود و حذف از مطالعه 97 نفر از نمونه ها بررسی شدند. ابزار سنجش و جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد خود گزارشی ناراحتی های پوستی شغلی نوردیک (NOSQ-2002) و مصاحبه حضوری انجام شد. تجزیه وتحلیل داده ها با نرم افزار spss23 در سطح معنی داری 05/0انجام شد.

یافته ها:

 68 درصد تکنولوژیست های مورد بررسی زن و 7/57 درصد افراد بیشتر از 37 سال سن داشتند. نتایج مطالعه، شیوع درماتیت دست را 45/4 درصد (44 نفر) نشان داد. بیشترین میزان شیوع درماتیت در ناحیه پشت دست ها (24/7 درصد) و لای انگشتان (17/5درصد) گزارش شد. ارتباط میان ابتلای تکنولوژیست های اتاق عمل به درماتیت تماسی شغلی دست بر حسب جنسیت (0/002=p)، سابقه کاری (0/028=p) و تعداد دفعات شست و شوی دست (0/021=p) معنا دار بوده است. همچنین سابقه اگزما و آلرژی (0/001 P ≤) به طور معناداری برافزایش درماتیت تماسی دست موثر بودند.

نتیجه گیری:

 با توجه به نتایج بدست آمده شیوع درماتیت تماسی دست در میان تکنولوژیست های جراحی بالا است. بنابراین باید برنامه ریزی جهت اقدامات پیشگیرانه و کنترل وضعیت فعلی در اولویت برنامه های مدیران بیمارستان قرار بگیرد. همچنین توصیه می شود مطالعات بیشتر در زمینه ی درماتیت های آلرژیک صورت گیرد.