بررسی رابطه استرس شغلی و توانایی انجام کار در پرستاران بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اهواز در سال 1397

ارزیابی صحیح توانایی کار شاغلین از نقطه نظر اقتصادی برای کارفرمایان حایز اهمیت است و تقویت آن از راه های افزایش بهره وری منابع انسانی می باشد. این مطالعه با هدف بررسی رابطه استرس شغلی و توانایی انجام کار در پرستاران بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اهواز انجام شد.

پژوهش حاضر از نوع  توصیفی- تحلیلی و مقطعی بود. افراد مورد مطالعه 250 پرستار با حداقل یک سال سابقه کار بودند که از هر 8 بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اهواز با روش طبقه بندی با تخصیص متناسب انتخاب شدند. ابعاد استرس شغلی بوسیله پرسشنامه (JCQ) و توانایی انجام کار توسط شاخص (WAI) تعیین شدند. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی،  Mann-Whitney U، آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن و Kruskal -Wallis توسط نرم افزار20  SPSS استفاده شد.

ارتباط معنی دار و مستقیم بین توانایی انجام کار و اختیار تصمیم گیری (0/011, p-value= 0/161 r=) و بار فیزیکی ایزومتریک (0/32, p-value= 0/1361 r=) مشاهده گردید. در مقابل رابطه معنی دار و معکوس بین توانایی انجام کار و نیازهای روانشناختی شغل (0/005, p-value= 0/177- r =) دیده شد. بین شاخص توانایی انجام کار با سایر ابعاد استرس شغلی اختلاف معنی داری مشاهده نشد.   

نتیجه گیری:

 در اغلب پرستاران سطح استرس شغلی متوسط رو به بالا و توانایی شغلی متوسط بدست آمد. با این وجود به منظور کاهش استرس شغلی و افزایش توانایی کار آنها می بایست آزادی تصمیم گیری  و حمایت اجتماعی افزایش و فشارهای فیزیکی و روانشناختی تعدیل و امنیت شغلی ارتقاء یابد.