مقایسه فراوانی و شدت افسردگی در بیماران دیابتی مصرف کننده قرص و انسولین تحت پوشش مرکز دیابت کاشان 1377

یکی از شایع ترین بیماری های اندکرین، دیابت است. طی ده سال گذشته، تعداد افراد دیابتی در جهان به بیش از هفتاد میلیون نفر افزایش یافته است. بیماران دیابتی عموما از این امر آگاهند که مستعد عوارض دیررس بیماری بوده و طول عمرشان کوتاه می شود. لذا تعجب آور نیست که واکنش های عاطفی نسبت به دیابت اغلب در امر درمان مشکل ایجاد می کند. شایع ترین اختلال این بیماری افسردگی است. این پژوهش مطالعه ای توصیفی-تحلیلی است که در سال 1378 در مرکز دیابت کاشان انجام گرفته است. هدف از این مطالعه تعیین میزان فراوانی و شدت افسردگی در بیماران دیابتی مصرف کننده قرص و انسولین بوده است. به این منظور تعداد 80 نفر بیمار دیابتی (38 بیمار مصرف کننده انسولین و 42 بیمار مصرف کننده قرص) که دارای شرایط پذیرش بودند به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه دو قسمتی و شامل مشخصات فردی و تست بک (Beck) بود. یافته های به دست آمده نشان داد که 92% بیماران دیابتی مصرف کننده انسولین، به افسردگی مبتلا بودند و شدت افسردگی در آنها نسبت به مصرف کننده قرص بالاتر بود. به این معنی که رابطه معنی داری بین شدت افسردگی و تزریق انسولین مشاهده گردید. (P<0/04) همچنین مشخصات فردی این بیماران در ارتباط با افسردگی مورد آزمون های آماری قرار گرفت که ارتباط معنی داری را نشان نداد. با توجه به یافته های پژوهش و رابطه معنی دار شدت افسردگی و نوع درمان این موضوع قابل اهمیت است که علاوه بر بالا بودن فراوانی افسردگی در بیماران دیابتی، شدت افسردگی در مصرف کنندگان انسولین از اهمیت بالاتری برخوردار بوده و به نظر می رسد که با تمام تمهیدات لازم می توان از عوارض روانی آن پیشگیری به عمل آورد.