حقوق کیفری ایران در سنجه آموزه های جرم شناسی فمینیسم پست مدرن

رفع هرگونه نابرابری و دسترسی به عدالت‌کیفری بدون درنظرگرفتن ملاک‌های جنسیتی، دسترسی زنان به عدالت را ممکن ساخته و راه رابرای تحقق عدالت اجتماعی هموار می‌سازد. دراندیشه‌ی جرم شناسان فمینیسم پست‌مدرن آنچه مانع از دسترسی زنان به عدالت‌کیفری می‌شود،ریشه در ذهنیت،گفتمان و قدرت مردسالارانه‌ای دارد که کنترل نظام‌های زبانی را در نظام کیفری در دست داشته و موجب ایجاد احساس نابرابری در برابر قانون می‌شود. پرسش اصلی این نوشتار،بررسی چگونگی اثرگذاری مولفه‌های پیش‌گفته بر دسترسی زنان به عدالت‌کیفری در پرتو جرم‌شناسی فمینیسم پست‌مدرن است، به‌عبارت‌دیگر مثلث قدرت، گفتمان و ذهنیت، به‌رغم تحول و اصلاح قوانین نابرابر نسبت به زنان، در تداوم نابرابری‌های جنسیتی به‌طور غیرملموسی اثر دارد و عوامل موثر بر شکاف میان قوانین موجود و اجرای آن (قانون درکتاب و قانون درعمل) به تبعیض علیه زنان ختم می‌شود. برای نیل به اهداف تحقیق از مطالعات کتاب‌خانه‌ای، تحلیل و بررسی اسناد و از متد کیفی مانند، تحلیل محتوایی، تحلیل گفتمان و مطالعات میدانی و مصاحبه با افراد حاضر در نظام عدالت کیفری استفاده‌شده است. در فرآیند تصویب و تقنین، قضا و تعیین کیفر و اجرا، برای زنان حاضر در نظام عدالت‌کیفری نابرابری‌هایی وجود دارد که علت اصلی آن به اعتقاد جرم شناسان فمینیسم پست‌مدرن در گفتمان مردمحوری است که مانع از دسترسی یکسان و بدون تبعیض برای زنان در مقایسه با مردان می‌شود و راه مقابله با این وضعیت در اضافه نمودن گفتمان زنانه به‌جای حذف و طرد جهان‌بینی زنان، در برابر گفتمان غالب است.