اثرات مصرف خوراکی سدیم دی فرمات و اسید سیتریک بر برخی شاخص های ایمنی مخاطی پوست قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) تحت چالش با عامل یرسینیوزیس

پژوهش پیش رو با هدف بررسی اثرات مصرف خوراکی سدیم دی فرمات همراه با اسید سیتریک بر برخی شاخص های ایمنی مخاطی (پروتئین کل، ایمونوگلوبولین کل (TIg)، لایزوزیم، پروتیاز، استراز و آلکالین فسفاتاز (ALP)) پوست قزل آلای رنگین کمان تحت چالش با عامل یرسینیوزیس (Yersinia rucheri) انجام شده است. پس از تعیین میانه دوز کشنده (LD50) هفت روزه Yersinia ruckeri ماهیان به طور تصادفی در قالب هشت تیمار و دو تکرار ذخیره سازی شدند. افزودن اسیدی کننده ها (Acidifiers) به صورت منفرد با دوز0/2 درصد و توامان 0/1+0/1 درصد به خوراک تجاری بوده است. مدت زمان 5 روز پس از تلقیح، خوراک دهی ماهیان با اسیدی فایرها آغاز شد و پس از گذشت 15 روز، از موکوس پوست ماهیان بیهوش شده، نمونه برداشته شده و شاخص های ایمنی سنجیده شدند.. در آزمایش اصلی، یافته ها حاکی از وجود اثر معنی دار سدیم دی فرمات بر افزایش سطح پروتئین کل و فعالیت پروتیازی مخاط ماهیان سالم و بیمار بود. جیره غذایی حاوی اسیدی فایرها با دارا بودن ظرفیت هم افزایی، سبب القای TIg مخاطی گردید. به نظر می رسد که مصرف دست کم 15 روزه اسیدی فایر خوراکی سدیم دی فرمات در دوز 0/2 درصد جیره غذایی به تنهایی یا به صورت توام با اسید سیتریک (دوز 0/1+0/1 درصد) می تواند سبب بهبود بیشتر شاخص های ایمنی مخاطی پوست شود، که برآیند آن نیز افزایش درصد زنده مانی ماهیان قزل آلای پرورشی است.