شناسایی نقش شایستگی های رهبری اشتراکی در مدیریت بحران (مطالعه موردی: بیمارستان فارابی)

حمایت و مشارکت مدیران یک سازمان لازمه پیاده سازی یک مدیریت بحران موثر می باشد. آماده کردن شرایط از طریق روشن نمودن مقاصد و اهداف طرح مدیریت بحران بر مبنای فلسفه و ارزش های سازمان صورت می گیرد که این امر در مراکز بهداشت و درمان نمود بیشتری دارد. هدف از انجام این تحقیق شناسایی نقش شایستگی های رهبری اشتراکی در مدیریت بحران (مطالعه موردی: بیمارستان فارابی) است.

این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی و پیمایشی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه مدیران و معاونان و کارکنان بیمارستان فارابی می باشند که تعداد آنها 820 است لذا حجم نمونه لازم بر اساس فرمول کوکران، 262 نفر تعیین شد. برای بررسی متغیرهای تحقیق از ابزار پرسشنامه استفاده شد. پایایی پرسش نامه ها به وسیله ضریب آلفای کرونباخ و روایی محتوایی پرسش نامه ها توسط جمعی از اساتید دانشگاه و روایی سازه آنها توسط تحلیل عاملی تاییدی مورد تایید قرار گرفت. فرضیه های پژوهش توسط مدل سازی معادلات ساختاری مورد آزمون قرار گرفتند.

ویژگی ها و مهارت ها به طور مستقیم(ضریب 0.48) و غیر مستقیم و از طریق رهبری وظیفه گرا(ضریب 0.80)، رهبری مردم گرا(ضریب 0.26) و رهبری سازمان گرا(ضریب 0.14) در مدیریت بحران نقش دارد. هم چنین مشخص شد رهبری وظیفه گرا، رهبری مردم گرا و رهبری سازمان گرا به ترتیب با ضرایب 0.89، 0.33 و 0.79 به صورت مستقیم در مدیریت بحران نقش دارند.

بر اساس یافته های تحقیق ویژگی ها و مهارت ها می توانند در مدیریت بحران بیمارستان فارابی نقش داشته باشند که این تاثیر مصورت مستقیم و غیر مستقیم و از طریق متغیرهای میانجی رهبری وظیفه گرا، رهبری مردم گرا و رهبری سازمان گرا صورت می پذیرد.