نقش درک خطر بر مولفه های رفتار ایمنی: تبیین اثرمیانجی انگیزه ایمنی و تعدیل گر جو ایمنی همکاران و سرپرست

مطالعات قبلی تاثیر درک خطر را بر انطباق ایمنی تایید کرده‌اند، اما تا حد زیادی بحث برانگیز بودند. این مطالعه با هدف تبیین این تعارض و سازوکاری است که از طریق آن درک خطر می‌تواند بر رفتار ایمنی تاثیر بگذارد.

روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق کلیه کارکنان سازمان آتش‌نشانی و خدمات ایمنی همدان به تعداد 800 نفر بوده که حجم نمونه براساس جدول مورگان تعداد 261 نفر با استفاده از روش نمونه‎گیری تصادفی ساده تعیین شد. برای گردآوری داده‌های پژوهش از چهار پرسشنامه استاندارد درک خطر، رفتار ایمنی، انگیزه‌ی ایمنی و جو ایمنی استفاده شد و الگوی ارایه شده با استفاده از مدل‏سازی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل گردید.

نتایج این پژوهش نشان داد: درک خطر بر انگیزه ایمنی آتش‌نشانان همدان تاثیر معناداری داشت (66/0). انگیزه ایمنی بر انطباق ایمنی (64/0) و مشارکت ایمنی (42/0) آتش‌نشانان همدان تاثیر معناداری داشت. انگیزه ایمنی در تاثیرگذاری درک خطر بر انطباق ایمنی (61/0) و مشارکت ایمنی (37/0) آتش‌نشانان همدان نقش میانجی داشت. همچنین جو ایمنی سرپرست (66/0) و جو ایمنی همکاران (58/0) رابطه درک خطر و انگیزه ایمنی را تعدیل می‌‌کرد.

به‌طور کلی از نتایج به دست آمده می‌توان دریافت درک خطر و جو ایمنی عواملی هستند که انگیزه ایمنی، مشارکت ایمنی و انطباق ایمنی را تحت تاثیر قرار می‌دهند. بر این اساس پیشنهاد می‌شود که درک خطر و جو ایمنی بیشتر مورد توجه قرار گیرند.