بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش استرس ادراک شده و افزایش سازگاری اجتماعی جوانان مبتلا به اختلال بینایی

جوانان مبتلا به اختلال بینایی در مقایسه با جوانان بینا، استرس ادراک شده بیشتر و سازگاری اجتماعی کمتری را تجربه می کنند. از همین رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کاهش استرس ادراک شده و افزایش سازگاری اجتماعی جوانان مبتلا به اختلال بینایی انجام گرفت.

جامعه پژوهش حاضر شامل تمام جوانان نابینا و کم بینای شدید 20 تا 35 ساله شهر اصفهان بود که در سال 1397 در سازمان بهزیستی شهرستان اصفهان و انجمن های نابینایان دارای پرونده بودند. از بین این افراد، 40 نفر به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه های استرس ادراک شده کوهن (1983) و زیرمقیاس سازگاری اجتماعی پرسشنامه شخصیت کالیفرنیا (1939) بود. داده ها با روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و با استفاده از نرم افزار SPSS-24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ ها نشان داد که در مرحله پس آزمون، گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با گروه کنترل، نمرات کمتری در استرس ادراک شده و نمرات بیشتری در سازگاری اجتماعی داشتند (0/01>p) و این الگو پس از گذشت یک ماه از درمان، همچنان باقی ماند (0/05>p).

به نظر می رسد که ACT، درمانی نویدبخش برای کاهش استرس ادراک شده و افزایش سازگاری اجتماعی جوانان مبتلا به اختلال بینایی باشد.