اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر تعلل ورزی تحصیلی، تاب آوری و افسردگی دانش آموزان پسر دوره متوسطه مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD)

امروزه درمان پذیرش و تعهد یکی از درمان های رفتاری نسل سوم در زمینه درمان اختلالات دوران کودکی و نوجوانی است که بسیار مورد توجه قرار گرفته است. با این حال اثربخشی آن، به ویژه در بین نوجوانان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی با مشکلاتی چون تعلل ورزی، تاب آوری و افسردگی چندان مورد توجه قرار نگرفته است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر تعلل ورزی تحصیلی، تاب آوری و افسردگی دانش آموزان پسر دوره متوسطه مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی (ADHD) صورت گرفته است.

در پژوهش حاضر طرح نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، 28 دانش آموز مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی از بین دانش آموزان مدارس دوره متوسطه شهر تبریز و با توجه به معیارهای ورود انتخاب شدند و به صورت تصادفی در گروه های آزمایش یا کنترل جایگزین شدند (گروه  ACT13 نفر و گروه کنترل 15 نفر). پرسشنامه افسردگی بک و آزمون تعلل ورزی تحصیلی سولومون، راث بلوم و آزمون تاب آوری کانر، دیویسون بر روی هر دو گروه اجرا شد و سپس دانش آموزان گروه آزمایش در 10 جلسه هفتگی انفرادی درمان پذیرش و تعهد شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل در این مدت هیچ مداخله ای دریافت نکرد و سپس ابزارهای پژوهش مجددا بر روی همه نفرات اجرا شد.

یافته ها نشان داد اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر تعلل ورزی حاکی از کاهش تعلل ورزی در مرحله پس از درمان بود. در متغیر تاب آوری، دانش آموزانی که تحت روان درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفته بودند نسبت به دانش آموزان گروه کنترل افزایش معناداری نشان دادند. همچنین روان درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش میزان افسردگی دانش آموزان موثر بوده است.

به نظر می رسد اثربخشی پذیرش و تعهد بر تاب آوری، افسردگی و تعلل ورزی بوده و نویدبخش است.