بررسی تاثیر بی ثباتی مزمن مچ پا بر پارامترهای بیومکانیکی شروع راه رفتن در بازیکنان فوتبال نیمه حرفه ای

هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر آسیب بی ثباتی مزمن مچ پا بر عملکرد بیومکانیکی شروع راه رفتن بود.

تعداد 26 آزمودنی در دو گروه برابر، نرمال و مبتلا به بی ثباتی مزمن مچ پا در تحقیق حاضر مورد مطالعه قرار گرفتند. برای اندازه گیری پارامترهای بیومکانیکی از سیستم آنالیز حرکت (کوآلیزیس 8 دوربین) و تعداد دو صفحه نیروسنج (کیستلر 9286A) استفاده شد. مسافت، زمان و سرعت شروع راه رفتن، زمان نوسان، زمان حمایت دوطرفه، سرعت جداسازی اندام نوسان از سطح، دامنه حرکتی مفاصل هیپ، زانو و مچ پا به همراه جا به جایی مرکز جرم در صفحه داخلی-خارجی، قدامی-خلفی و عمودی پارامترهای مد نظر محقق در این پژوهش بود.

یافته ها نشان داد که آسیب بی ثباتی مزمن مچ پا می تواند باعث افزایش معنادار در دامنه حرکتی مفصل زانو (P=0/016) و کاهش معنادار در میزان جابه جایی مرکز جرم در جهت های عمودی (P=0/00) و داخلی-خارجی (P=0/00) گردد.

با توجه به نتایج تحقیق حاضر که بیانگر عدم وقوع تغییرات معنادار در مفصل آسیب دیده و همچنین بسیاری از پارامترهای دیگر بود، با استناد به تغییرات معنادار که در مفاصل مجاور اندام آسیب دیده ثبت شد، به متخصصین توانبخشی پیشنهاد می گردد تا در طراحی پروتکل های تمرینی/درمانی به صورت کلی (نه موضعی) عمل نمایند تا از این طریق از ایجاد تغییرات در کنترل حرکتی جلوگیری کرده و همچنین در بازیابی کنترل حرکتی مطلوب پس از آسیب، نقش موثرتری داشته باشند.