تاثیر یک پروتکل تمرینی متمرکز بر فعال سازی عضله پهن داخلی بر سطح مقطع و فعالیت الکتریکی عضلات پهن داخلی و پهن خارجی

در بیماران واجد سندروم فشار خارجی پاتلوفمورال، عضله پهن داخلی ضعیف تر از عضله پهن خارجی می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر یک پروتکل تمرینی متمرکز بر فعال سازی عضله پهن داخلی بر سطح مقطع و فعالیت الکتریکی عضلات پهن داخلی و خارجی می باشد.

در مطالعه حاضر، 30 زن مبتلا به سندروم فشار خارجی پاتلوفمورال با میانگین سنی 5/7±25/4 سال انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه برابر تقسیم شدند. گروه تجربی، در تمرینات ایزوکینتیک اکستنشن زانو در قوس حرکتی 30 درجه انتهایی با چرخش خارجی بیشینه ساق پا به مدت 8 هفته شرکت نمودند. گروه کنترل در هیچ تمرین منظمی مشارکت نداشتند. قبل و پس از مداخله، سطح مقطع و فعالیت الکتریکی عضلات پهن داخلی و خارجی به وسیله اولتراسونوگرافی و الکترومایوگرافی اندازه گیری شد. داده ها، با آزمون t مستقل و همبسته در سطح معناداری 05/0>P آنالیز گردید.

قبل از مداخله، در هیچ یک از متغیرها بین دو گروه اختلاف معناداری مشاهده نشد (0/05<P)، اما بعد از مداخله، نسبت فعالیت و سطح مقطع عضله پهن داخلی به پهن خارجی در گروه تجربی به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (0/001>P).

استفاده از تمرینات ایزوکینتیک اکستنشن زانو مطابق پژوهش حاضر، می تواند سبب تقویت انتخابی عضله پهن داخلی و کاهش ایمبالانس بین عضلات پهن داخلی و خارجی در بیماران مبتلا به سندروم فشار خارجی پاتلوفمورال گردد.