سازماندهی سیستم های حسی در کنترل پاسچر کودکان: مروری بر مطالعات

کودکان برای رشد مهارت‌های حرکتی خود نیاز به بهبود کنترل پاسچر دارند. بررسی جامع در مورد چگونگی سازماندهی سیستم‌های حسی کنترل پاسچر کودکان وجود نداشت؛ بنابراین، هدف از مطالعه حاضر انجام یک جمع‌بندی مطلوب و ارایه اطلاعات مناسب‌تری از تحقیقات پیشین در بررسی جامع از سازماندهی سیستم‌های حسی-بینایی، حس عمقی و دهلیزی در کنترل پاسچر کودکان بود.

در مطالعه حاضر، مرور جامعی بر بررسی سیستم‌های حسی در کنترل پاسچر کودکان پرداخته شد. از طریق جستجو در پایگاه‌های Science Direct; PubMed; Web of Science; EBSCO; Springer; COCHRANCE REVIEW; Pedro; EMBASE; CINAHL and Google Scholar با کلیدواژه‌هایVisual System; Proprioception System; Somatosensory; Vestibular System; Posturography; Computerized Dynamic; Postural Control; Postural Stability; Children; Child; Postural Balance; Quiet Stance; Postural Sway; Stabilography; Body Sway; Sensory Organization; Human Development; Child Development صورت گرفت و همچنین در پایگاه‌های فارسی MAGIRAN، IRANDOC، IranMedex، MedLib، SID، Google Scholar با کلیدواژه‌ی تعادل در کودکان، کنترل پاسچر در کودکان، کنترل پاسچر، تعادل، سیستم بینایی، سیستم دهلیزی، سیستم حس عمقی، سوماتوسنسوری و سیستم‌های از سال 1985 تا ژانویه 2020 مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر این، جستجوی دستی و بررسی کامل منابع مقالات برای یافتن مقالاتی که از طریق جستجوی الکترونیکی یافت نشدند، انجام شد. معیارهای ورود به تحقیق حاضر شامل مطالعه بر روی وزن دهی سیستم‌های حسی، مشخص بودن جامعه هدف (کودکان)، مطالعه روی کودکان سالم و استفاده از دستگاه‌های کامپیوتری که وزن دهی سیستم‌های حسی را اندازه‌ گیری کند، بود.

یافته‌ها:

بر اساس معیارها و اهداف تحقیق، 16 مقاله پس از مراحل ارزیابی انتخاب گردید. 5 مطالعه به این نتیجه رسیده بودند که سیستم حس عمقی زودتر از سیستم بینایی سازماندهی می‌شود. در 3 مطالعه بیان شده بود که سیستم بینایی زودتر از سیستم حس عمقی به سازماندهی مشابه بزرگسالان می‌رسد، ولی اکثر مطالعات مشاهده کرده بودند که سیستم دهلیزی دیرتر از سیستم‌های بینایی و حس عمقی به سازماندهی مشابه افراد بزرگسال می‌رسد.

نتیجه‌گیری:

با مرور مطالعات، می‌توان این‌طور نتیجه‌گیری کرد که رشد کنترل پاسچر با افزایش سن رخ می‌دهد، ولی این رشد به صورت خطی با افزایش سن صورت نمی‌گیرد و در برخی سنین دارای تغییراتی می‌باشد. می‌توان استنباط کرد که کودکان در سن 5-6 سالگی به سیستم بینایی وابسته هستند، ولی به مرور و با افزایش زمان ایستادن و راه رفتن، میزان وابستگی به سیستم حس عمقی بیشتر از سیستم بینایی می‌شود؛ علاوه بر این، به نظر می‌رسد که سازماندهی سیستم حس عمقی زودتر از سیستم بینایی اتفاق می‌افتد. همچنین می‌توان گزارش کرد که رشد سیستم حس عمقی و سیستم وستیبولار به صورت خطی صورت می‌گیرد، ولی رشد سیستم بینایی به صورت خطی با افزایش سن رخ نمی‌دهد و در برخی مقاطع سنی نقاط حیاتی دارد. سیستم وستیبولار دیرتر از سیستم‌های دیگر به بلوغ سازماندهی کنترل پاسچر می‌رسد.