موانع مدیریتی تحقق تونل مشترک تاسیسات شهری در شهر تهران

افزایش روز افزون جمعیت و گسترش شهرها، مستلزم ارایه انواع بیش تری از تاسیسات و زیرساخت های شهری برای شهروندان است. افزایش و گسترش مذکور، ارتقای ظرفیت و کنترل استهلاک زودرس تاسیسات زیربنایی را به یکی از بزرگ ترین چالش های مدیریت شهری تبدیل کرده است. احداث تونل مشترک تاسیسات شهری به عنوان یک سازه عظیم جهت یکپارچه کردن تاسیسات زیربنایی، راه حلی مدبرانه است، که از سویی سیمای شهری آرام و به دور از اغتشاش بصری، زیست محیطی و تسهیل حرکت و عبور و مرور را برای شهروندان به ارمغان می آورد و از سویی دیگر تسهیل اجرا، نگهداری و نوسازی تاسیسات شهری، کاهش هزینه های حفاظت و نگهداری و تعمیرات کلیه خطوط تاسیساتی، افزایش فضاهای شهری و جلوگیری از حفاری های متعدد و کاهش هزینه های تعمیر معابر و زیرساخت ها را برای مدیریت شهری ممکن می سازد. هدف مقاله حاضر، شناخت موانع مدیریتی تحقق تونل مشترک تاسیسات شهری در شهر تهران در مراحل سیاستگذاری و تصمیم گیری، برنامه ریزی و طراحی، تامین مالی، اجرا و پیاده سازی، بهره برداری و نگهداری می باشد. نتایج پژوهش با استفاده از روش کیفی تحلیل مضمون داده های به دست آمده از 22 مصاحبه نیمه ساختار یافته نشان می دهد که مهم ترین موانع شناسایی شده، در مراحل سیاستگذاری و تصمیم گیری و برنامه ریزی و طراحی مطرح است که به نوعی بر سایر مراحل تاثیر می گذارد. در مرحله سیاستگذاری و تصمیم گیری، عدم ضمانت اجرایی قانون، خلا ضوابط قانونی و دستورالعمل های لازم و انتخاب ناکارآمد کنشگران دخیل بیان شده است. در مرحله برنامه ریزی و طراحی، فقدان بانک اطلاعاتی و نقشه های دقیق از وضعیت موجود شبکه های تاسیساتی، فقدان ملاحظات زمانبندی و مالی، پیچیدگی مطالعات امکان سنجی، فقدان مطالعات نیازسنجی، کلی بودن ضوابط و استانداردهای فنی و نامشخص بودن جزییات مطرح شده است.