الگوی توسعه مشاغل ورزشی در ایران

هدف از تحقیق حاضر، تدوین الگوی توسعه مشاغل ورزشی در ایران بود. این پژوهش از نوع مطالعات کیفی است که با استفاده از تکنیک نظریه برخاسته از داده ها انجام گرفت. جامعه پژوهش را تمامی نخبگانی که به نحوی در کارآفرینی و مشاغل ورزشی، دارای دانش، تجربه و سابقه روشنی بودند، تشکیل می دادند که 22 نفر از آنها به روش نمونه گیری نظری و گلوله برفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل مصاحبه های نیمه ساختاریافته بود که تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت. در تحلیل یافته های تحقیق از شش مفهوم شرایط علی، پدیده محوری، شرایط مداخله گر، شرایط زمینه ای، راهبردها و پیامدها، در قالب الگوی کدگذاری استراس و کوربن (1990) استفاده شد. در الگوی نهایی تحقیق که براساس کدگذاری و تحلیل داده ها شکل گرفت، عوامل علی (رشد صنعت ورزش، فرصت های ایجاد مشاغل و ضعف های عملکردی) موجب توجه به پدیده محوری که توسعه کمی و کیفی مشاغل ورزشی است، می شود و راهبردهای توسعه کمی و کیفی مشاغل ورزشی (حمایت برنامه ای و قانونی، توسعه ساختاری، توسعه دانش، توسعه مالی، توسعه تعاملات و توسعه انگیزش کارآفرینی) با لحاظ عوامل مداخله گر (سیاسی، اقتصادی و مدیریتی) و زمینه های موجود (بسترها و زیرساخت های پشتیبان، ضعف در تفکر کارآفرینی و حمایت مدیریتی، نفوذ ناکافی ورزش در جامعه، حمایت اجتماعی، نیروی انسانی متخصص، قصد کارآفرینی و حمایت مالی) پیامدهای مثبتی (رشد اقتصادی، پایداری ورزش، ارتقای عملکرد ورزش، نهادینه سازی سبک زندگی فعال و توسعه اجتماعی-فرهنگی) را برای صنعت ورزش کشور در پی خواهد داشت. الگوی ارایه شده در این تحقیق به عنوان مبنایی برای اقدامات و برنامه های توسعه مشاغل ورزشی و اشتغال زایی می تواند مورد استفاده سیاست گذاران، برنامه ریزان، کارشناسان و مدیران ورزشی قرار گیرد.