تاثیر مدیریت مدیران ورزشی و عملکرد مربیان در توسعه استعدادیابی فوتبال ایران

اصل و اساس صنعت های ورزش مانند فوتبال به استعدادیابی بازیکنان حرفه ای مرتبط است و برای کشف استعدادهای ناب فوتبالی نیازمند شناسایی و تعیین عوامل موثر بر آن است. به بیانی دیگر، استعدادیابی در سایه متغیرهایی همچون توانمندی های مدیران و عملکرد مربیان ورزشی امکان پذیر است. ازاین رو، تحقیق حاضر به بررسی نقش مدیران ورزشی و عملکرد مربیان در توسعه استعدادیابی فوتبال ایران می پردازد. روش پژوهش توصیفی و از نظر هدف پیمایشی است. جامعه آماری شامل مربیان فدراسیون فوتبال ایران دارای مدرک مربیگریA  وB  آسیا به تعداد 3786 نفر بود که از این تعداد 346 نفر از طریق فرمول کوکران و به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش نقش مدیران ورزشی در استعدادیابی فوتبال ایران از پرسشنامه محقق ساخته و برای بررسی عملکرد مربیان از پرسشنامه جووت و میک (2000) و به منظور ارزیابی عملکرد مربیان فوتبال از پرسشنامه روحانی و همکاران (1392) استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از روش تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی با استفاده از نرم افزارهای spss و  Amosاستفاده شد. براساس نتایج تحلیل عاملی، مقدار ضریب تبیین (R2) عملکرد مربیان 638/0 و مدیران ورزشی در استعدادیابی فوتبال 571/0 برآورد شده است و عامل های «فنی و آموزشی» به مقدار 615/0 و «نظارت و ارزیابی در مرحله اجرا» به عنوان موثرترین عوامل در استعدادیابی فوتبال تعیین شد. به طور کلی نتایج نشان داد که مدیریت مدیران در استعدادیابی باید در راستای توسعه صنعت ورزش و به صورت اهداف بلندمدت باشد، همچنین مربیان استعدادیابی باید همه ابعاد اجتماعی، اخلاقی و تخصصی استعدادیابی فوتبال را رعایت کنند.