تغییرات در تنوع قارچ های میکوریزی آربسکولار و همزیستی آنها تحت تاثیر سطوح مختلف چرا در مراتع

با وجود  اهمیت قارچ های میکوریزی آربسکولار (AMF) در رشد و استقرار گیاهان، تحقیقات درخصوص آنها در ایران هنوز در دوره ابتدایی خود است. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر شدت چرا بر تنوع و جمعیت قارچ های میکوریزی و رابطه ی آن با جذب فسفر انجام شد. سه نوع مرتع با شدت چرای متفاوت شامل بدون چرا، چرای مدیریت شده و چرای سنگین درنظر گرفته شد. بعد از نمونه‏برداری از خاک اطراف ریزوسفر گونه‏های گیاهی غالب، نمونه‏های خاک به آزمایشگاه منتقل و مورد آنالیز قرار گرفتند. نتایج این تحقیق تفاوت‏های معنی داری در تنوع گونه ای AMF در سایت های متفاوت نشان می دهد که بیشترین درصد فراوانی مربوط به گونه ی Septoglomusconstrictumشناسایی شده در منطقه تحت چرای سنگین (2/42%) است. همچنین چرا باعث تغییرات در درصد همزیستی میکوریزی شده است و دارای همبستگی مستقیمی بودند که همین می تواند شاهدی بر کم شدن تنوع AMF شود چرا که با وجود اسپورهای درون خاک هر گونه گیاهی فقط می تواند با گونه های مشخصی از AMF رابطه برقرار کند. می توان گفت چرای متناسب نمی تواند عاملی منفی بر جمعیت و تنوع گونه ای AMF باشد چرا که شاخص های تنوع گونه‏ای در منطقه ی تحت چرای مدیریت شده حالتی پایدار داشته است و می توان با مدیریت مناسب سیستم چرایی و جلوگیری از چرای زودرس و بیش از حد از اثرات مخرب آن جلوگیری کرد.