رویکرد فرمالیسم حقوقی به سقوط تعهدات، شرایط و بایدها

تعهدات حقوقی دربرگیرنده روابط حقوقی میان افراد است که در هنگام وجود تعهد به عنوان وجود تعهد شناخته می شوند و هنگام فسخ آن نیز با عنوان سقوط تعهد از آنان یاد می شود. از این منظر، تعهدات حقوقی در مکاتب مختلف حقوقی دارای تفاوت هایی با یکدیگر هستند که پژوهش حاضر درصدد است تا رویکرد فرمالیسم حقوقی را در حیطه سقوط تعهدات مورد بررسی قرار دهد.

مواد و روش ها:

روش مورد استفاده در این پژوهش توصیفی تحلیلی است که با استناد به کتب، مقالات و دیدگاه های حقوقی انجام شده است. بنابراین شیوه گردآوری اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای است.

یافته ها:

ماده 264 ق.م به طرق مختلفی سقوط تعهدات را بررسی کرده است که شامل وفای به عهد، اقاله، ابراء، تبدیل تعهد و تهاتر و مالکیت ما فی الذمه می باشد. وفای به عهد معمولی ترین روش برای سقوط تعهد است؛ اقاله نیز همان تفاسخ است که برهم زدن معامله به تراضی است؛ ابراء نیز آن است که متعهدله بدون اخذ عوض از حقوق خود منصرف شود؛ تبدیل تعهد نیز جایگزینی تعهد جدید به جای تعهد قبلی را مد نظر قرار می دهد؛ تهاتر نیز تعهد طرفین است که تعهدات آنان با یکدیگر برابر باشد؛ مالکیت فی الذمه نیز مالک شدن چیزی است که فرد آن را بر عهده دارد.

نتیجه گیری:

در پرتو رویکرد فرمالیسم حقوقی و منطق فازی حاکم بر روابط میان تابعان حقوق و به طریق اولی هنجارهای حقوقی، اسباب سقوط تعهدات و ماده 264 قانون مدنی در قالب یک مجموع که دارای نظمی منطقی می باشد، طراحی و به تصویب رسیده است.