نقش عرف در تطبیق مفاهیم و مصادیق شرعی و کاربرد آن در حقوق شهروندی

احکام فقهی مفاهیم کلی مرتبط با موضوعاتی است که تعیین آن ها بر عهده شارع و استنباط و توضیح آن ها وظیفه فقهاست، اما تعریف و تبیین همه موضوعاتی که محتمل احکامند در محدوده رسالت شارع و وظایف فقها نیست؛ بلکه بیشتر موضوعات متخذ از عرف و جامعه است.
هدف اصلی در این تحقیق بررسی و تطبیق حقوق شهروندی است که در اثر گسترش جوامع امروزی شکل گرفته و با عرف که یکی از منابع مهم قانونگذاری محسوب می شود در ارتباط است.

مواد و روش ها:

این تحقیق از نوع نظری بوده و روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می باشد. روش جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای است که با مراجعه به کتب فقهی و حقوقی صورت گرفته است.

یافته ها:

فقها و حقوق دانان نقش اعتباری و تعابیر و جایگاه ویژه ای برای عرف قایلند. در قانون و شرع گاهی به طور صریح و گاه به طور ضمنی تشخیص و تطبیق موضوعات به عرف واگذار شده است. بی تردید عرف ، سنت ها و رسوم به تدریج به ارزش های اجتماعی تبدیل شده و یا موجب شکل گیری آن ها می گردند. در اثر این تحول و پیشرفت در جوامع انسانی موضوعات و حقوق جدیدی در ارتباط انسآن ها با هم در یک زندگی جمعی و اجتماعی به وجود آمده است که تحت عنوان حقوق شهروندی نامیده می شود. در این مقاله سعی بر این است نقش عرف در تطبیق مفاهیم و مصادیق بر موضوعات شکل گرفته تحت عنوان حقوق شهروندی بررسی شود.

نتیجه گیری:

حقوق شهروندی مفهوم عامی است که شامل حقوق مدنی و اجتماعی و فردی است و می تواند موضوع بسیاری از قوانین قرار بگیرد. از آنجایی که در تعیین و تدوین قوانین از دو منبع شرع و عرف استفاده می شود؛ عرف نقش اساسی و مهمی در تدوین قوانین شهروندی و در جایی که قانون مبهم است در تعیین مصادیق و مفاهیم دارد.