مدیریت دیجیتالی حقوق مالکیت ادبی و هنری

با ظهور و گسترش فناوری های جدید اطلاعات و ارتباطات به ویژه اینترنت، حقوق مالکیت فکری با چالش های تازه ای مواجه شده است، هرچند ابزارهای الکترونیکی و سایر فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی جدید امکانات بی نظیر و بی سابقه ای را برای تولید و تکثیر آثار در اختیار بشریت قرار داده، در عین حال ظرفیت هایی را نیز برای نقض حقوق پدیدآورندگان آثار فکری ایجاد کرده است که با ابزارهای مورد استفاده در سده های گذشته قابل مقایسه نیست. در نتیجه، برای مقابله با نقض حقوق مالکیت فکری آثار ادبی و هنری در محیط های دیجیتالی مدیریت آن نیز بیش از پیش ضرورت پیدا کرده است. این مدیریت از یکسو با توسل به تدابیر و ابزارهای فنی و از سوی دیگر با حفاظت از اطلاعات مرتبط با شناسایی اثر و پدیدآورنده آن امکان پذیر می شود. از آنجا که امکان خنثی سازی این تدابیر فنی و اطلاعات وجود دارد، اسناد بین المللی و منطقه ای ناظر بر حقوق مالکیت فکری درصدد حمایت حقوقی از آن ها به ویژه با توصیه به کشورهای عضو برای وضع ضمانت اجراهای مدنی و کیفری در قبال خنثی سازی این تدابیر برآمده اند. با این حال، حمایت حقوقی از تدابیر فنی و اطلاعات مرتبط با آثار و پدیدآورندگان آن در اسناد بین المللی و همچنین در حقوق داخلی کشورها با محدودیت هایی نظیر دسترسی به اطلاعات، حمایت از کودکان و ناتوانان جسمی مواجه شده است که نیاز به پژوهش در این زمینه را ضروری می گرداند.