جداسازی و کشت کلونی های سلولی حاصل از توده داخلی جنین موش

توده سلولی داخلی جنین این توانایی را دارد که در محیط in vitro به طور نامحدودی تکثیر پیدا کند و به صورت تمایز نیافته باقی بماند و تولید سلول های بنیادی جنین را بنماید. در عین حال این سلولها در محیط in vivo اگر در بافتهای بدن موش کاشته شوند و یا به حفره بلاستوسیست منتقل شوند، توانایی تمایز به مشتقات هر سه لایه زایای جنینی را به ترتیب به صورت تولید تراتوما و یا حیوان کایمریک دارا می باشند. ما در این تحقیق بدنبال استحصال کلونی سلولی از کشت بلاستوسیستهای کامل و خرد کردن توده داخلی آنها و کشت سلولهای خرد شده بودیم. تعداد 118 جنین در مرحله بلاستوسیستی به ظرف کشت حاوی لایه بستری فیبروبلاستهای جنینی موش صحرایی (REF) غیر فعال شده و محیط DMEM حاوی LIF انتقال داده شدند و 2 روز بعد پس از رسیدن به مرحله بیرون زدگی، توده سلولی داخلی جنین را جدا نموده و با دو روش مکانیکال و تریپسینه کردن آنها را خرد کرده (مرحله خرد کردن)، سپس سلولها بر روی لایه بستری REF غیرفعال شده یا پوشیده شده با کلاژن منتقل و بمدت 4 روز کشت شدند و در این مدت هر روزه سلولها از نظر تشکیل کلونی سلولی کنترل شدند. ظرفهای کلونی مثبت هر 2 تا 3 روز یک بار پاساژ داده شدند و تا پاساژ ششم، سلولها با معیار موروفولوژی و سرعت تقسیمات مورد بررسی قرار داده شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که فقط 3 کلونی سلولی از 30 توده سلولی داخلی خرد شده به روش مکانیکال و در حضور لایه بستری REF به دست آمد و در گروه تریپسیناز هیچ کلونی سلولی بدست نیامد. به نظر می رسد استفاده از روش مکانیکال در مقایسه با روش تریپسینه کردن آسیب کمتری به سلولها وارد کرده و شانس تشکیل کلونی سلولی از سلولهای توده داخلی را افزایش می دهد.