بررسی کیفیت ارائه مراقبت بیمار محور از دیدگاه مددجویان ناباروری در مراکز کمک باروری بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

توجه به نیازهای زوجین نابارور و مشارکت دادن آنها در برنامه درمان، به آنها این اجازه را می دهد تا به صورت موثرتری به مقابله با این مشکل بپردازند. مراقبت بیمار محور بر این اصل استوار است که کل منابع و فعالیت های سازمان باید حول محور بیمار سازماندهی شود. مطالعه حاضر با هدفبررسی کیفیت ارایه مراقبت بیمار محور از دیدگاه مددجویان نابارور انجام شد.

این مطالعه توصیفی در سال 1398 بر روی 200 مددجوی نابارور مراجعه کننده به مراکز کمک باروری بیمارستان های منتخب شهید بهشتی انجام شد. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه بیمار محوری در مددجویان ناباروری انجام شد. این پرسشنامه مشتمل بر 50 سوال در 8 حیطه شامل: حیطه دسترسی، اطلاعات، ارتباطات، مشارکت بیمار، احترام به ارزش های بیمار، تداوم و حمایت از بیمار، صلاحیت کارکنان و حیطه سازمان مراقبت است که حداقل نمره در هر حیطه صفر و حداکثر 3 می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 18) و آزمون های توصیفی و رگرسیون انجام شد.

بیشترین عامل ناباروری مربوط به زنان با 132 نفر (0/66%) و سپس عامل مشترک مردانه و زنانه با 62 مورد (0/31%) بیان شده بود. میانگین طول مدت ناباروری 67/3±35/5 سال به دست آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که در بازه امتیازی بین 3-0، میانگین محوریت بیماران در درمان ناباروری 50/1 بود. پایین ترین میزان بیمار محوری مربوط به حیطه دسترسی (37/0 از 3) و بالاترین آن مربوط به حیطه سازمان مراقبت (40/2 از 3) بود.

کیفیت مراقبت بیمار محور سطح متوسط (5/1) از سطح مطلوب (3) به دست آمد، لذا ضروری است که زیرساخت های نظام سلامت کشور اصلاح شده و رویکرد بیمار محور به طور گسترده در کشور آموزش و اجرا شود. در جهت عملیاتی شدن این مهم باید همچنین عوامل تاثیرگزار بر مراقبت بیمار محور را شناسایی نمود.