اثر تجویز حاد ال کارنیتین به تنهایی یا ترکیب با سدیم والپروات بر تشنجات ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری

ال کارنیتین به عنوان یک ترکیب درون زا، اثرات متناقضی بر تشنج دارد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر تجویز حاد ال کارنیتین به تنهایی یا ترکیب با سدیم والپروات بر آستانه تشنجات میوکلونیک و تونیک ناشی از پنتیلن تترازول (PTZ) در موش سوری بود.

در این مطالعه، 64 موش سوری نر نژاد NMRI (30-25گرم) به 8 گروه (8 حیوان در هر گروه) تقسیم شدند. نرمال سالین (به عنوان حلال)، ال کارنیتین (50، 100، 150 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم)، سدیم والپروات (50 و 150 میلی گرم بر کیلوگرم) و ترکیب دوز غیرموثر ال کارنیتین / سدیم والپروات (100/50 میلی گرم بر کیلوگرم) از طریق گاواژ تجویز شدند. ال کارنیتین و سدیم والپروات به ترتیب 4 و 2 ساعت قبل از القای تشنج تجویز گردیدند. از انفوزیون داخل وریدی PTZ برای القای تشنج استفاده شد. همه داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و نرم افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها نشان داد که ال کارنیتین در غلظت های 150 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم، آستانه تشنج میوکلونیک و تونیک را نسبت به گروه کنترل به صورت معنی داری افزایش می دهد (0/01 <P). همچنین ترکیب ال کارنیتین / سدیم والپروات آستانه تشنج تونیک را در مقایسه با دوز غیرموثر سدیم والپروات به طور معنی داری افزایش داد (0/007=P).

نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز حاد ال کارنیتین، موجب افزایش آستانه تشنج میوکلونیک و تونیک می گردد. همچنین ترکیب دوزهای غیرموثر ال کارنیتین / سدیم والپروات نیز موجب افزایش معنی دار آستانه تشنج تونیک می شود که می تواند درنتیجه ایجاد تغییر در متابولیسم سدیم والپروات باشد.