بررسی حساسیت اخلاقی پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کاشان

حساسیت اخلاقی به عنوان سنگ بنای اخلاق در پرستاری، زمینه ای را ایجاد می کند تا پرستاران بتوانند به طور موثر و اخلاقی از بیمارانشان مراقبت کنند. این مطالعه با هدف تعیین حساسیت اخلاقی پرستاران شاغل و ارتباط آن با برخی از مشخصات دموگرافیک آن ها انجام شده است.

این مطالعه مقطعی با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده میان 350 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1398 انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه حساسیت اخلاقی و اطلاعات دموگرافیک بود. نتایج از طریق نرم افزار SPSS ویرایش 16 و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون های تی مستقل، تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین حساسیت اخلاقی پرستاران (6/08 ± 68/12) بود که در حد متوسط است. بیشترین امتیاز در بعد «آگاهی از ارتباطات بین فردی» و کمترین امتیاز در بعد «تجربه مشکلات و کشمکش های اخلاقی» بود. نمره کل حساسیت اخلاقی و ابعاد «آگاهی از نحوه ارتباطات بین فردی» و «اظهار خیرخواهی» با سن، سابقه کاری پرستاران و شرکت در کارگاه های آموزشی مرتبط با اخلاق، ارتباط معنی داری را نشان داد (0/05< P).

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که حساسیت اخلاقی پرستاران در حد متوسط است. همچنین شرکت در کارگاه های آموزش اخلاق بر میزان حساسیت اخلاقی موثر است. بنابراین پیشنهاد می شود که برگزاری کارگاه های آموزشی مرتبط با حساسیت اخلاقی به خصوص برای پرستاران تازه کار مورد توجه بیشتری قرار گیرد.