ارائه مدل علی تاثیر آرزوهای ذاتی و بیرونی بر رضایت از زندگی: نقش میانجی سلامت روانی

هدف از پژوهش حاضر، ارایه مدل علی تاثیر آرزوهای ذاتی و بیرونی بر رضایت از زندگی با توجه به نقش میانجی سلامت روانی بود. روش پژوهش، کاربردی و از نوع پژوهش های پیش بین بود. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی در سال تحصیلی 92-1391 بودند. برای این منظور، تعداد 250 نفر از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی به روش نمونه‎گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش، شاخص آرزو گروزت و همکاران (AI)، پرسشنامه سلامت عمومی 28 سوالی (GHQ-28) و مقیاس رضایت از زندگی داینر و همکاران (SWLS) بودند. تمام تحلیل ها به روش مدل سازی معادلات ساختاری انجام شدند. نتایج نشان داد که آرزوهای ذاتی، سلامت روانی را به صورت مثبت و آرزوهای بیرونی، سلامت روانی را به صورت منفی پیش بینی می کنند؛ آرزوهای ذاتی و بیرونی بر رضایت از زندگی به طور مستقیم تاثیری نداشتند؛ بلکه آرزوهای ذاتی با واسطه گری سلامت روانی می تواند بر رضایت از زندگی دانشجویان بیفزاید؛ اما آرزوهای بیرونی با واسطه گری سلامت روانی می تواند از میزان رضایت از زندگی دانشجویان بکاهد. همچنین سلامت روانی تاثیر علی و مستقیمی بر رضایت از زندگی داشت. با توجه به نتایج، می توان راه رسیدن به رضایت و سلامت روان شناختی را در پرتو توجه به ارزش ها و آرزوها، نیازهای بنیادی، معنادار بودن و هدفمندی زندگی برای دانشجویان فراهم نمود.