اثربخشی آموزش مهارت های زندگی (حل‎ مسئله و تصمیم گیری) بر روابط معلم- شاگرد، سرزندگی تحصیلی و خوش بینی تحصیلی در دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش مهارت های زندگی (حل مسئله و تصمیم گیری) بر روابط معلم- شاگرد، سرزندگی تحصیلی و خوش بینی تحصیلی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی بود. این پژوهش برحسب هدف کاربردی بوده و روش مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر کلاس ششم در سال تحصیلی 99-1398 در شهر حسن آباد از توابع شهرری بود. نمونه آماری را 50 نفر از دانش آموزان پسر کلاس ششم که در دو گروه آزمایش و گروه کنترل (هر گروه 25 نفر) جایگزین شدند، تشکیل دادند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه های استاندارد کیفیت رابطه معلم- دانش آموز، خوش بینی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی بود. همچنین دانش آموزانی که از سرزندگی و خوش بینی بسیار بالاتر و کیفیت رابطه بهتری با معلم برخوردار بودند، کنار گذاشته شده و بقیه آزمودنی ها در دو گروه 25 نفره جایگزینی شدند. شرکت کنندگان در گروه آموزش حل‎مسئله و توان تصمیم گیری، ده جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. پس از اجرای روش آموزش از دو گروه آزمایش و کنترل پس‏آزمون گرفته شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص‎های آماری توصیفی در چهارچوب جدول فراوانی برای توصیف داده ها و از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره برای آزمون فرضیه های پژوهشی بهره گرفته شد. نتایج حاکی از افزایش کیفیت رابطه معلم- شاگرد، سرزندگی تحصیلی و خوش بینی تحصیلی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود. در نتیجه می توان از آموزش حل مسئله و تصمیم گیری به عنوان بخشی از برنامه های توانمندسازی دانش آموزان و متولیان عرصه تعلیم وتربیت استفاده کرد.