تبیین روابط بین ذهن آگاهی و شفقت به خود با شایستگی اجتماعی در دانشجویان دختر براساس نقش میانجی بخشودگی بین فردی

هدف از پژوهش حاضر، تبیین روابط بین ذهن آگاهی و شفقت به خود با شایستگی اجتماعی در دانشجویان دختر براساس نقش میانجی بخشودگی بین فردی بود. روش پژوهش برحسب هدف کاربردی و برحسب گردآوری اطلاعات توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری را تمام دختران دانشجوی دانشگاه تهران در ترم دوم سال تحصیلی 99-1398 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل دادند. از میان این افراد به روش نمونه گیری در دسترس 378 نفر انتخاب شدند. ابزارهای خودگزارشی شامل پرسشنامه های شایستگی اجتماعی (SCQ)، مهارت های ذهن آگاهی کنتاکی (KIMS)، مقیاس های شفقت به خود (SCS) و بخشودگی بین فردی (IFS) برای جمع آوری داده ها استفاده شد. داده های پژوهش حاضر با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج نشان دادضریب مسیر غیرمستقیم بین ذهن آگاهی (01/0>p و 185/0=β) و شفقت به خود (01/0>p و 227/0=β) با شایستگی اجتماعی مثبت و در سطح 01/0 معنادار بود. مجموع مجذور همبستگی های چندگانه برای متغیر شایستگی اجتماعی برابر با 64/0 به دست آمد. این یافته بیانگر آن بود که شفقت به خود، ذهن آگاهی و بخشودگی بین فردی 64 درصد از واریانس شایستگی اجتماعی را در دختران دانشجو تبیین می کند. به نظر می رسد تمرکز بر حال و نه مشکلات گذشته و عدم قضاوت گری و شفقت نسبت به خود، شفقت و بخشودگی را نسبت به دیگران، موجب می شود و فرد احساس شایستگی اجتماعی بیشتری خواهد کرد.