تاثیر نظام های مختلف تغذیه بر ویژگی های کمی و کیفی چغندر قند در شیوه های مختلف کشت

به منظور بررسی تاثیر نظام های مختلف تغذیه (شیمیایی، آلی، شیمیایی+ آلی و شاهد) بر ویژگی های کمی و کیفی چغندرقند در شیوه های مختلف کشت (کشت مستقیم، کشت نشایی و گلدانی)، آزمایشی به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار در دو سال، 1397-1395 در مزرعه ای در کیلومتر 75 شمال غرب شهرستان سبزوار انجام شد. نتایج آزمایش نشان داد که در سال اول بالاترین عملکرد ریشه از تیمار تلفیقی کود شیمیایی و آلی و در شیوه کاشت گلدانی (84/84 تن در هکتار) و در سال دوم نیز از تیمار کود تلفیقی، ولی در شیوه کشت نشایی (96/82 تن در هکتار) به دست آمد. بالاترین درصد قند ناخالص در هر دو سال در تیمار شاهد و در شیوه کاشت مستقیم به دست آمد. بیش ترین عملکرد قند خالص هم در سال اول (29/13 تن در هکتار)  و هم در سال دوم (54/14 تن در هکتار) را  کشت نشایی تولید کرد. کشت های نشایی و گلدانی، ناخالصی های ریشه بیش تری در مقایسه با کشت مستقیم داشتند. در بین روش های تغذیه ای، بالاترین ناخالصی های ریشه در مصرف تلفیقی کود به دست آمد. کشت مستقیم و عدم مصرف کود نیز بالاترین شاخص قلیاییت را تولید کرد. در مجموع، نتایج نشان داد با وجود افزایش ناخالصی های ریشه در کشت نشایی یا گلدانی و مصرف تلفیقی کود، این تیمارها بالاترین عملکرد قند را تولید کردند. بر این اساس کشت نشایی و کوددهی تلفیقی را می توان جهت تولید بالاترین عملکرد ریشه و قند توصیه کرد.