تحلیل عامل های زراعی موثر بر کاهش عملکرد ذرت دانه ای در ایران با استفاده از روش فراتحلیل

به منظور شناسایی عامل های محدود کننده تولید ذرت دانه ای در کشور، مطالعه ای با هدف جزیی سازی عامل های مدیریتی تاثیرگذار و تاثیرپذیر در امر تولید ذرت دانه ای کشور انجام شد. در این بررسی داده های به دست آمده از 95 مورد گزارش نهایی سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی و یا مقاله های مستخرج از آن ها طی ده سال اخیر با استفاده از روش فراتحلیل (متاآنالیز) تجزیه و تحلیل شدند. براساس نتایج حاصل از این مطالعه، تراکم 93/2 درصد، آرایش کاشت 81/6 درصد، تناوب زراعی 12/11 درصد، کشاورزی حفاظتی 28/2 درصد، تنش خشکی 28/25 درصد، رقم 99/4 درصد، تاریخ کاشت 46/4 درصد و کود نیتروژن 84/25 درصد از تغییرات عملکرد دانه ذرت را توجیه کردند. بر این اساس، تراکم 100 هزار بوته در هکتار، آرایش کاشت دو ردیف زیگزاگ، الگوی کشت گیاهان خانواده لگومینوز- ذرت، کشت در داخل بقایا، شرایط آبیاری نرمال و بدون تنش خشکی (به شرط فراهمی آب آبیاری)، ارقام با گروه رسیدگی 700 (به شرط کفایت فصل رشد)، تاریخ کاشت در اقلیم های معتدل و معتدل گرم، اردیبهشت ماه و در اقلیم های گرم، کشت تابستانه مردادماه و در نهایت مصرف حداکثر 100 تا 300 کیلوگرم کود اوره جهت کاهش خلا عملکرد ذرت دانه ای توصیه می شوند.